Rayla nie ograniczyła się do dowcipów i znalazła w jednej ścianie sąsiadującej z zbrojownią tajemne przejście. Po sprawdzeniu czy nie są dodatkowo zabezpieczone udało jej się otworzyć i byliście się w stanie dostać się do zbrojowni od przysłowiowej ‘Z dupy strony.’.
Zbrojownia była małym pomieszczeniem zawierającym stojaki na zbroje, wszystkie w krasnoludzkich rozmiarach. Choć wielu broni i zbroi brakuje, komnata nie jest z oczywistych względów splądrowana. Na stojaku wiszą cztery topory bojowe, dwie kusze i pudełka do nich po 10 bełtów każde. dwie kolczugi, dwie ćwiekowane skórznie i dwie tarcze. Tarcze i zbroje mają wymalowany ten sam znak, ‘młot i kowadło’.
- To jakiś ich herb, tak? - spytała elfka, wskazując na symbol.
- Ozdobili tym wszystko, co się dało - powiedział zaklinacz, równocześnie usiłując sobie przypomnieć, czy na zastawie również znajdowały się takie znaki. - Pamiętasz pierścień rodowy? Też miał wyrzeźbione młot i kowadło.
- Faktycznie… - Elfka przywołała w pamięci obraz sygnetu, który znaleźli.
- Nie wiem, czy krasnoludy uznałyby coś zabrane stąd za łup wojenny - stwierdził Shayn. - Szkoda, że nie ma tu jakiegoś poręcznego sztyletu.
Rozejrzał się by sprawdzić, czy, przypadkiem, nie ma tu takiej broni.
- A po co komuś rzucającego ognistymi pociskami sztylet? - spojrzała na niego z zaciekawieniem.
- Żeby pokroić pieczeń... albo przeciąć linę... albo dla ciebie... - odpowiedział.
- Och, to byłoby świetne, ale to byłaby kolejna rzecz, którą musiałabym mieć u kogoś z was na przechowaniu. - Uśmiechnęła się. - Osoba w mojej sytuacji nie posiada niczego. - “W szczególności wolności”, pomyślała.
- Lepsze to, niż nic... - odparł Shayn. - Znaczy to, co na przechowaniu - doprecyzował, widząc usta dziewczyny ponownie krzywią się w uśmiechu.
- Shayn... może nie składajmy takich obietnic? - Rycerz popatrzył na elfkę. - Wiesz, baron może odpowiednio podziękować komukolwiek, jeśli zobaczy u niej broń. Ją też tym narażasz. To nie jest najlepszy pomysł, aby jej pomóc odzyskać wolność - powiedział cicho do zaklinacza, choć elfka też mogła go usłyszeć.
- Powiedziałem "przechowanie" - odparł zaklinacz. - Jak możesz sądzić, że wpadłbym na taki głupi pomysł. Próba wręczenia jej broni, na terenie zamku? Równie dobrze mógłbym jej ten sztylet wpakować w plecy.
- Ja sama bym jej chyba nie przyjęła - wtrąciła elfka wbijając wzrok w podłogę. - Nie chciałabym was narażać… W końcu od rozpoczęcia tej misji jesteście moimi towarzyszami, przynajmniej… tak myślę. Baron nie jest normalny, wolę nie myśleć do by wam zrobił, jakby wiedział, że mam od was broń. No a ja pewnie prędko trafiłabym pod topór, czy coś.
- Mi raczej nic by nie zrobił - przyznał się Shayn. - Ale nie mam wątpliwości, że dla ciebie źle by się to skończyło.
- Zapewne… - odwróciła się do Juliusa. - “nie najlepszy pomysł, aby jej pomóc odzyskać wolność”... A chcecie mi pomóc? - spytała zaskoczona.
- Na razie nie chcę cię martwić, ale nie bardzo widzę, w tym momencie, zbyt wielkie na to szanse - uczciwie powiedział Shayn. - Ale jeśli baron będzie z nas zadowolony, to może się zjawi jakaś okazja...
- Rozumiem, chociaż ja nie pytałam jak, tylko czy w ogóle chcecie mi pomóc. Bo jeśli tak, to naprawdę za samą chęć jestem wdzięczna, tylko nie rozumiem…. Po co? W więzieniu siedzi wielu takich jak ja - odpowiedziała, doskonale zdając sobie sprawę, że to że ktokolwiek inny niż sam baron, będzie miał ciężko jej pomóc.
- Nie znam innych - odparł Shayn, po czym obejrzał elfkę od stóp do głów. - A czy to jest bezinteresowne... Raczej nie. Mam pewne plany...
- Taak? - spytała z zainteresowaniem. - A zdradzisz mi jakie, czy to tajemnica? - uśmiechnęła się.
- Hmmm... Może trochę później... - Równocześnie spojrzał na kapłankę i paladyna.
- No dobrze… - odparła przyglądając się zaklinaczowi z uwagą, tak jakby chciała przedrzeć się przez jego myśli i dowiedzieć się, o co mu chodzi.*