Kea nie była w tym zbyt dobra. Już po raz kolejny tego dnia, mężczyźni komunikowali się za pomocą gestów, a ona nie do końca wiedziała o co chodzi.
Wszystko wskazywało jednak na to, że planują wtargnięcie do pomieszczenia i zaskoczenia złych okrów. Owszem, mieli unikać walk, ale wielkiego wyboru nie było i z dwojga złego lepiej zaskoczyć, niż zostać zaskoczonym.

Kea wzięła głęboki oddech, aby się uspokoić. Atak znienacka musiał być wykonany szybko i przebiec możliwie cicho.
Półolbrzymka zdawała sobie sprawę, że nie było i nie będzie czasu na uzgodnienia. Postanowiła, że gdy wtargną do środka, będzie się starała być cicho - przynajmniej z początku. A potem... no cóż, się zobaczy.
Gdyby miała swoją pawęż, mogłaby szybko przedostać się do ostatniego orka w pokoju, aby nikt ich nie zaatakował z dala. Przeciwnicy, których staranowałaby po drodze, powinni być łatwym celem dla ich wojowników. Skoro jednak nie miała swojej ciężkiej tarczy, musiała nieco zmienić strategię na coś lekko mniejszego. Może pół pokoju? Może będzie tam coś ciężkiego, na przykład stół, co zastąpi pawęż lepiej niż puklerz?
Plany planami, a rzeczywistość wszystko zweryfikuje. Tak czy inaczej Kea była gotowa działać.