Latające stworzenia okazywały się szybsze i wytrzymalsze niż wyglądało to na pierwszy rzut oka. Yetar odpiął koralik i cisnął nim w powietrze. Nie wiedział wiele o magii, lecz kula ognia brzmiała dobrze. Już w locie niewielki przedmiot zamienił się w syczącą, rosnącą jasną kulę, która rozbłysła na tle nocnego nieba. Harpia jednocześnie zanurkowała ostro w dół i przeznaczone raczej na duże, skupione grupy bojowe zaklęcie jedynie osmaliło jej pióra. Już większy obrażenia zdawała się uczynić kolejna strzała Girlaen, wbita mocno w pierś potworzycy, po której przyszły elektryczne wyładowania. Gdzieś tam jeszcze próbował dziabnąć ją kruk, któremu udało się dogonić cel. Zaskrzeczała z bólem i frustracją i wściekle zaatakowała zaskoczonego słabym efektem zaklęcia fetchlinga. Tym razem jego zwinność na nic się zdała, kiedy oberwał maczugą w plecy, niemalże upadając. Coś chyba tam pękło, ale ciągle trzymał się na nogach.
Druga harpia nie była przez nikogo niepokojona. Zatoczyła krąg i zanurkowała, uderzając w Elvina ciągle skupionego na ochronie schowanej za nim Margery. Stwór wydawał się nic sobie nie robić z okrzyków rycerza, pewnie zwyczajnie nie rozumiejąc. Zamiast tego machnął bronią i nabijana kolcami głowica minęła tarczę i trafiła w pancerz. Poczuł ból, ale nie była to poważna rana. Jego miecz jednakże nie trafił, a harpia ponownie odleciała w mrok nocy.
Byli niemal pewni, że gdzieś tam daleko słyszą nowe nawoływania.
W środku tego wszystkiego stała mała Luna, czytając kolejne zaklęcie.
Księga chyba była odporna na przekleństwa. Za to wyrocznia rozpoznała kolejne zaklęcie kiedy tylko je wypowiedziała.
Była pewna, że przez najbliższe kilka godzin nikt magicznie nie wysonduje trzymanego przez nią artefaktu, którego karta ponownie się odwróciła. Broń ostatecznej zagłady tym razem zawodziła.