Zapach świadczył o tym, że nie mieli do czynienia z człowiekiem. Zapewne był to jakiś drapieżnik, z którym lepiej było nie mieć do czynienia.
Oczywiście mogła to być banda do cna zdziczałych ludzi, albo treser ze swym ulubionym zwierzątkiem, ale prawdopodobnie pierwsza myśl była najbardziej trafna.
Problem jednak na tym polegał, iż drapieżniki miały znacznie lepszy węch i słuch niż ludzie, nawet ci, którzy żyli z dala od cywilizacji. Skoro więc Enki coś dostrzegła, to i owo 'coś' mogło zauważyć ich. A zwierzak mógł być na tyle odważny, głupi lub zdesperowany, że mógł zaatakować liczniejszą od siebie grupę. Dlatego też Cedmon zaczął się powoli wycofywać, cały czas gotów do odparcia ewentualnego ataku.