Słoneczko późno dzisiaj wstało.
I w takim bardzo złym humorze,
I świecić też mu się nie chciało...*

Aura zdawała się dostosowywać do niezbyt pogodnego nastroju Eliony.
Poranny wiatr nie do końca usunął wszystkie ślady nocnej burzy, a słońce, być może nie do końca jeszcze obudzone, nie zawsze potrafiło się przebić przez wędrujące po niebie chmury.
Mimo tego nie można było narzekać.
Wiosna powoli ustępowała przed latem i było dość ciepło, a że na ścieżce pozostały tylko niewielkie kałuże, Eliona mogła sobie swobodnie wędrować.
Tyle tylko, że tym razem, zamiast dziarsko maszerować, niemalże się wlokła. Nic więc dziwnego, że do wieczora nie zdołała dotrzeć do starej chaty.