Rowan przebudziła się do dźwięku porannych dzwonów. Sama pora nie była dla niej uciążliwa ale ilość hałasu jakie produkował klasztor by nie do zniesienia.
Dziewczyna szybko przebrała się w już suche ubranie podróżne i spakowała starannie swoje manatki. Jeszcze przed porannym posiłkiem zniosła je do stajni gdzie gniadosz spędził noc. Łowczyni przywitała się z koniem przygotowując go do drogi. Korzystając z luksusu jakim było suche siano i słoma Rowan nagrała porządnie brzeg zwierzęcia i sprawdziła jego podkowy.
Następnie osiodłała i wprowadziła że stajni pod koryto z wodą. Kiedy zwierzę mogło się po nocy napić ona uwiązawszy to by nie zrobił sobie wycieczki poszła na poranną strawę.
Ilość jedzenia jaką dostali na drogę była dla Rowan przytłaczająca ale wewnątrz widziała w tym zasady jakie panowały w jej domu. Być dobrym i szczerym dla wszystkich.

Dziękując szczerze przeorowi za zapłatę, gościnę i jedzenie wyruszyła z towarzyszami do miasta niektórzy mieli zamiar się zaopatrzyć w niezbędne rzeczy. Rowan miała opory przed szastaniem pieniędzmi przed wykonaniem zadania więc ograniczył się do tego co uznała za niezbędne. DOtarłszy na coś w rodzaju ryneczku zaczęła się rozglądać za niezbędnymi rzeczami.

Pytała czy ktoś nie ma na sprzedaż małego kociołka w zastępstwie tego który był dziurawy a także czy był ktoś kto miał na sprzedaż z jedną czy dwie wiązki strzał. Trochę to trwało ale w końcu znalazła osoby które mogły jej sprzedać odpowiednie rzeczy. Po wszystkim czekała na resztę w umówionym miejscu. Stary dziurawy kociołek zostawiła przy drodzę, był mało użyteczny jako garnek, ale jeszcze może robić za poidełko dla mniejszych zwierząt.