Z drzemki wybudziło Petera niespodziewane "Pii...pipiii...piiip". Uniósł głowę, potrzebując ułamków sekundy by sobie uświadomić, że może tym gestem obudzić Dot, która mruknęła coś niezrozumiale podciągając się nieco wyżej by wygodniej ułożyć się koło mężczyzny. Po kolejnym, przeciągłym piśnięciu otworzyła z niechęcią jedno oko i zlustrowała okolicę. Po następnym niechętnie i powoli ruszyła w stronę pracującej maszynerii, pozwalając Peterowi na podziwianie swych wdzięków. Pochyliła się nad klawiaturą, nieświadoma tego, że ten widok sprawił, iż Peter natychmiast zapomniał o zmęczeniu.
Szybko wcisnęła kilka klawiszy zerkając jednocześnie na wyświetlacz. Szybkim ruchem ręki odgarnęła włosy z czoła, wpisała jeszcze kilka komend i wróciła do leżącego mężczyzny. Stanęła nad nim i z uśmiechem przyglądała przez chwilę.
- Śliczny widok - powiedział.
- Ychy - przyznała mu rację mruknięciem.
- Tak piękny, że muszę sprawdzić, czy nie śnię - powiedział. Zamiast jednak uszczypnąć się uklęknął, by ucałować pewne ciekawe, znajdujące się mniej więcej na wysokości jego oczu, miejsce.
Rudowłosa wytrzymała na chwilę oddech gdy żar wywołany poczynaniami najemnika zaczął znowu rozlewać się po jej ciele. Położyła dłonie na jego głowie i zaczęła nimi powoli jeździć po włosach mężczyzny, który uznał to za wyraz aprobaty. Trzymając dziewczynę za pośladki zintensyfikował swe działania, zagłębiając się tam, gdzie nie tak dawno temu znajdowała się inna część jego ciała.
- Jeśli… zaraz… nie…- Dot gwałtownie i dosyć głośno zaczerpnęła powietrza. A każde wypowiedziane słowo poprzedzała dłuższa przerwa, której towarzyszyły przeciągle jęknięcia. - przeeestaaniesz,... toooo… szyyyybkooooo stąd… nie. wyjdziesz. - Jej dłonie pozostały jednak tam gdzie były.
Groźba była tak kusząca, że Peterowi niemal odebrało oddech. Wciągnął głęboko powietrze... i nie odsunął się nawet na milimetr. Wprost przeciwnie - jeszcze bardziej wtulił się w ciało dziewczyny, sięgając dotykiem tam, gdzie wzrok nie sięga.
W pewnym momencie dłonie kobiety zsunęły się wzdłuż jego policzków ku brodzie, która została pociągnięta ku górze, tak by ich oczy mogły się spotkać.
W tym momencie kontynuowanie pieszczot stało się nieco utrudnione, ale Peter starał się jak mógł, by spełnić oba pragnienia dziewczyny. Spojrzał do góry, chcąc odczytać ukryte w jej oczach przesłanie. Dorothy z czułością przejechała dłonią po linii jego szczęki, spoglądając na niego spod półprzymkniętych oczu. Po czym pochyliła się nad nim mocniej, tak że burza jej rudych loków zakryła ich twarze i pocałowała go.
Odpowiedział pocałunkiem i, nie przerywając go, pociągnął dziewczynę na materac.Dot opierała się przez chwilę, delikatnie siłując się z nim z zadziorną iskrą w oku. W końcu jednak uległa lądując koło niego.
- Może uklękniesz? - spytał. - Masz taki kuszący tyłeczek...
Ponownie ją pocałował. Kobieta spojrzała na rzeczona część ciała z wyraźnym zadowoleniem.
- Po takim wysiłku? - W jej głosie dało się wyczuć wyrzut.
Można w tym było odczytać zawoalowaną obietnicę, że może... kiedyś... więc Peter nie poczuł się rozczarowany. Ponownie pocałował dziewczynę, tym razem obierając za cel jej biust.
- [i]Możemy to odrobinę zmodyfikować - zaproponował. - Gdy się tam pochylałaś nad klawiaturą - dodał, nie czekając na odpowiedź - to miałem ogromną ochotę ci... poprzeszkadzać.
-Mężczyźni. - Wywróciła teatralnie oczami.
Peter nie skomentował tego zarzutu, nie wiedząc, czy odnosił się on do tego, że miał ochotę, czy tego, że jej nie zrealizował. Raz jeszcze ucałował piersi dziewczyny, po czym spróbował obrócić ją na bok.
- Tak będzie mniej męcząco... - zasugerował kuszącym głosem.
- Ciekawe. - W jej głosie dało się słyszeć powątpiewanie przeplecione z rozbawieniem. Ale odwróciła się.
Peter przytulił się do dziewczyny, która bez trudu mogła zauważyć, że jego zainteresowanie nie zmniejszyło się ani odrobinę. Przez chwilę całował jej szyję i pieścił jej biust, a potem wszedł w nią z takim zapałem, jakby od ładnych paru lat pozostawał w celibacie. Co wywołało pomruk zadowolenia u kobiety. A to z kolei spowodowało, że Peter kontynuował swą działalność ze zwiększonym animuszem, starając się jednak dostosować tempo do reakcji swej partnerki. Dobrze wyczuwalnych intensywnych reakcji. Może nie tak intensywnych jak za pierwszym razem, ale wyraźnie sprawiających jej przyjemność. Przyjemności zresztą były obustronne, bo nic nie mogło się równać z tym, co się odczuwało mając podczas seksu z pozytywnie reagującą partnerką.
Peter zmienił odrobinę pozycję, by, stale i odrobinę mocniej, zajmując się biustem dziewczyny wsunąć się w nią jeszcze głębiej i jeszcze wzmocnić intensywność przekazywanych doznań.
Dorothy przez kilka chwil przyjmowała szczodre pieszczoty jakimi obdarzył ją Peter, dając mu do zrozumienia ruchami ciała i westchnieniami, że jest na właściwej drodze. A gdy doznania stały się intensywniejsze i gdy do głosu doszła chęć jak najszybszego dotarcia na szczyt, jej ręką przesunęła się w dół i kobieta zaczęła sama się pieścić, by uzupełnić doznania serwowane przez partnera.
Taka sytuacja nie mogła trwać wiecznie, przynajmniej z punktu widzenia (i odczuć) Petera, który na moment ścisnął mocniej pierś dziewczyny, a potem odchylił się, chwycił ją za biodra... i wszedł najgłębiej jak mógł, by po chwili osiągnąć spełnienie. Niemal równocześnie z Dorothy, której tym razem usta najemnika nie ograniczały możliwości wyrażenia na głos swojego zadowolenia. Gdy spazm rozkoszy wstrząsnął jej ciałem z gardła wydobył się dźwięk dobitnie świadczący o tym, jak bardzo zadowolona była kobieta. Być może nawet bardziej niż za pierwszym razem.
Peter nie zamierzał opuszczać swej partnerki. Ponownie się do niej przytulił, tym razem całkiem bez ruchu, dłonią obejmując jedną z piersi dziewczyny. Którą to czułość przyjęła z zadowoleniem kładąc swoją dłoń na jego.
Peter poruszył się jeszcze raz czy dwa razy, odrobinę, by przyjąć jak najprzyjemniejszą pozycję... a potem na moment zapanowało milczenie. Przerwał je Peter, krótkim ale pełnym uczucia "Dziękuję", do słowa dołączając pocałunek w szyję. Dot w odpowiedzi uśmiechnęła się przymykając oczy. A po chwili przekręciła się na drugi bok, by móc spojrzeć mu w oczy i by on mógł zobaczyć wyraz zadowolenia na jej twarzy.
Peter cmoknął ją w czubek nosa.
- Rozkoszy moich oczu... - powiedział.
Kobieta uśmiechnęła się figlarnie.
- Jeszcze ci mało? - dodała po chwili w żartobliwym tonie.
- Już wiem, jakie atrakcje ofiaruje się w raju Mahometa. Przynajmniej jedną z tych atrakcji...
- Ach tak?
- Dokładnie tak... - Musnął dłonią pośladek dziewczyny. - Co byś powiedziała na wspólną kąpiel?
- Najpierw muszę coś zjeść - powiedziała odwracając głowę tak, by widzieć jego dłoń na swoim pośladku.
- Nie można pozwolić, byś umarła z głodu. - Uśmiechnął się lekko. - Wolisz obiad tutaj, czy prosto z pieca? Z kotła raczej...
-Przyniosę sobie. - Pocałowała go w policzek. - Ale dziękuję za troskę.
- To czysta przyjemność - zapewnił, odwzajemniając pocałunek... za cel obierając jedną z ciekawych krągłości. - Ale jakimś dziwnym trafem nie chce mi się stąd ruszać... Uważasz, że już powinniśmy wstać? - spytał.
- Ja nie, ale mój żołądek ma na ten temat inne zdanie. - zażartowała.
- Z tym można walczyć tylko w jeden sposób... - powoli, za wyraźną niechęcią, zaczął się podnosić.
Dot odczekała chwilę przyglądając się z zaciekawieniem najemnikowi, który, zapewne pod wpływem jej ponownie zaczął zdradzać objawy zainteresowania jej osobą. A może przyczyniło się do tego to, że również jej się przyglądał... mniej więcej od głowy, ale z pewnością nie aż do samych stóp. Pani Lie zaśmiała się głośno. Podniosła szybko i z gracją. Pozbierała swoją bieliznę z ziemi, ustawiając się tak by mężczyzna mógł podziwiać jej zgrabne cztery litery, gdy podnosiła swoje rzeczy.
- Jeszcze trochę i stąd nie wyjdziemy - lojalnie uprzedził ją Peter, który powoli zaczął się ubierać. Nie odrywając zresztą wzroku od Dot, na której twarzy pojawił się drapieżny, ale i pełen zadowolenia uśmiech.
Z bielizną w jednej ręce przeszła koło mężczyzny, szturchając go biodrem i, przy okazji, 'zarabiając' klapsa w pośladek. Co wywołało jeszcze szerszy uśmiech na jej twarzy.
- Może ci pomóc? - spytał, chociaż do tej pory zdążył ubrać jedynie koszulkę.
- Jeśli sam będziesz gotowy.- Odparła, zakładając najpierw dolną a później górna część bielizny.
- Dobrze, dobrze - odpowiedział idąc w jej ślady. Jako że ubrana (choćby częściowo) Dorothy mniej odwracała jego uwagę niż naga, poszło mu to całkiem sprawnie.
Spojrzał na dziewczynę.
- Zaiste, niewiele jest do pomagania - stwierdził, jako że jedynymi brakującymi elementami odzienia dziewczyny były skarpetki i buty.
- Może kiedyś zdołasz to nadrobić. - Odpowiedziała mu wkładając skarpetki.
- Zapamiętam - zapewnił z uśmiechem, a gdy dziewczyna skończyła się ubierać, zapytał: - Idziemy?
Nie czekając na odpowiedź przytulił ją mocno i równie mocno pocałował.