Na widok niezwykłej postaci, która pojawiła się nagle przed Elioną, dziewczyna aż odskoczyła ze strachu po czym krzyknęła, bardziej z przerażeniem niż ze zdziwieniem:

- Aaaaaaaaa! Aaaaaaaaa!

Jej krzyk rozchodził się echem po całym lesie, sprawiając wrażenie jeszcze bardziej dramatycznego. W chwili gdy Eliona nieco się uspokoiła, spojrzała z wyrzutem na kobiecą postać i dodała:

- Nie możesz tak robić! Yyyyy... straszyć innych i pojawiać się znikąd! Jeżeli chciałaś efektownie się przywitać to ci się udało! Vares prawie umarł ze strachu!

Nieznajoma nie zareagowała, chyba że za reakcję należało uznać lekko uniesioną brew.

- Zawarłaś, jak słyszę, ciekawą znajomość - powiedziała.

Eliona spojrzała na kobietę, a wyczuwając w jej głosie kpinę odparła obrażonym tonem:

- Miło było poznać, na mnie już czas.

- Czyżbyś nie chciała z nim porozmawiać? - Kobieta chwyciła Elionę za ramię. Siła zdecydowanie nie pasowała do niezbyt okazałych rozmiarów niewiasty. Silny chłop by się nie powstydził takiego uścisku. - Chyba wypada porozmawiać z kimś, kogo się odczarowało, prawda?

Kroki i obietnice Abdula były tuż, tuż, za zakrętem.

Eliona szarpiąc się, próbowała uwolnić się z pułapki. Zdając sobie sprawę, że nie ma na to szans krzyknęła:

- Co z toba jest nie tak? Dlaczego mu pomagasz?

Abdul wynurzył się zza zakrętu, miast jednak rzucić się na elfkę i już teraz skonsumować ich przyszły związek, zatrzymał się jak wryty,

- Kkkakarrsenaa...? - wybełkotał.

- Że kto?! - wybełkotała Eliona.

- Mój ulubiony ropuch - powiedziała Karsena, obdarzając Abdula uśmiechem, od którego Elionie zrobiło się zimno. Abdul natomiast wyglądał, jakby zamienił się w słup soli. - Może znalazłam ci towarzyszkę... - Przeniosła wzrok na Elionę.

Eliona pobladła i przez zaciśnięte zęby wyszeptała do przyjaciela:

- Nie wiem jak ty Vares, ale ja wyczuwam, że mamy kłopoty.

Karsena miała zapewne słuch lepszy niż lady Dynnys, bowiem usłyszała każde słowo.

- Nie wiesz, że kłopoty to moja specjalność? - powiedziała. - Naprzykrzał ci się?

- Naprzykrzał i oszukał! - krzyknęła Eliona w kierunku byłego ropucha.

- A co do kłopotów - zwróciła się do Karseny - jak sama widzisz, ja często w nie wpadam, czyli coś nas łączy - zakończyła niepewnym uśmiechem.

Uśmiech Karseny był co najmniej szyderczy i w najmniejszym stopniu nie dodał elfce otuchy. Jednak czarownica najpierw zainteresowała się Abdulem.

- Niczego się nie nauczyłeś - powiedziała. - Pora na kolejną lekcję.

Nim Abdul zdążył cokolwiek zrobić, Karsena wypowiedziała parę słów, po których w wyglądzie królewicza nastąpiła rzucajaca się w oczy zmiana.

Karsena nie zwracała już uwagi na ex-ropucha.

- Teraz zajmiemy się tobą... - powiedziała do Eliony.

- Vares, byłeś wiernym towarzyszem podróży, dlatego nie powiem że to wszystko twoja wina.

Chwilę później dziewczyna powoli odwróciła głowę i spojrzała na Karsene.

- Zamień mnie w cokolwiek chcesz, tylko nie w pająka - odparła błagalnie.