13/18


Rzeczy, których nie wyrzuciłem - Marcin Wicha





ocena: 8/10

Powiem tak. Temat śmierci w życiu rzeczywistym mnie trigeruje, ale to tak… że jeśli nie jesteście pewni, czy jestem wariatką, to po zobaczeniu mnie strigerowanej śmiercią, będziecie mieć już pewność, że nią jestem :P

Moi kochani rodzice postanowili obdarzyć mnie jedną z książek, które są… o śmierci. Matki…

Autor porządkuje rzeczy w mieszkaniu po swojej zmarłej mamie. Postanowił spisać wspomnienia związane z przedmiotami, które postanawia wyrzucić/oddać lub nie. Przy okazji tych opowieści, które wydają się chaotyczne, niechronologiczne i ze sobą nie powiązane, przedstawiam nam obraz kobiety jaką była w jego życiu i oczach.

Książką podzielona jest na trzy „akty”, gdzie dwa pierwsze w zupełności nie przygotowują nas na ten ostatni. Muszę przyznać, że choć od początku wiadomo, iż bohaterka tych opowieści nie żyje, to czytając te wspominki… niektóre słodkie, niektóre gorzkie lub szalenie zabawne i absurdalne, można bardzo łatwo o tym „drobnych” szczególe zapomnieć.
Zaczynamy ją lubić… chcemy poznać więcej, aż nagle…

zgon. Ostatni akt jest surowy, krótki, bardzo bolesny i prawdziwy. Po przeczytaniu ostatniej linijki książki, siedziałam chwilę w milczeniu, wspominając własne przeżycia z żegnania osób mi bliskich.
Były podobne.
Bardzo.
Być może właśnie dlatego „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” zdobyło nagrodę Nike, bo autor nie kłamał i nie oszukiwał, opisał śmierć tak jak wygląda. Niestety.

O dziwo, nie zostałam strigerowana.