12/18


Japoński przepis na stuletnie życie - Junko Takahashi





ocena: 4/10

Przełamałam złą passę i coś przeczytałam... ale nadal tlą się we mnie traumatyczne przeżycia książek niedokończonych.

Tutejsza pozycja jest krótka i prosta w odbiorze. Czytało się ją przyjemnie, trochę z podziwem, trochę z niedowierzaniem. Nadal nie do końca mogę pojąć, jak można pamiętać wybuch bomby nad Hiroshimą i choć w mojej rodzinie miałam kilku stulatków (aż 3, których poznałam ) to i tak trzycyfrowa liczba wieku wprawia mnie w osłupienie.

Dziełko nie jest złe, to zbiór trochę chaotycznych wywiadów i konkluzji, na temat długowieczności i jej sekretów. Autorka szukała punktów wspólnych, by znaleść środek na "nieśmiertelność". Czy jej się udało... nie.
Każdy żyje po swojemu i według własnych zasad, ale przyjemnie było o nich poczytać.

13/18


Rzeczy, których nie wyrzuciłem - Marcin Wicha





ocena: 8/10

Powiem tak. Temat śmierci w życiu rzeczywistym mnie trigeruje, ale to tak… że jeśli nie jesteście pewni, czy jestem wariatką, to po zobaczeniu mnie strigerowanej śmiercią, będziecie mieć już pewność, że nią jestem :P

Moi kochani rodzice postanowili obdarzyć mnie jedną z książek, które są… o śmierci. Matki…

Autor porządkuje rzeczy w mieszkaniu po swojej zmarłej mamie. Postanowił spisać wspomnienia związane z przedmiotami, które postanawia wyrzucić/oddać lub nie. Przy okazji tych opowieści, które wydają się chaotyczne, niechronologiczne i ze sobą nie powiązane, przedstawiam nam obraz kobiety jaką była w jego życiu i oczach.

Książką podzielona jest na trzy „akty”, gdzie dwa pierwsze w zupełności nie przygotowują nas na ten ostatni. Muszę przyznać, że choć od początku wiadomo, iż bohaterka tych opowieści nie żyje, to czytając te wspominki… niektóre słodkie, niektóre gorzkie lub szalenie zabawne i absurdalne, można bardzo łatwo o tym „drobnych” szczególe zapomnieć.
Zaczynamy ją lubić… chcemy poznać więcej, aż nagle…

zgon. Ostatni akt jest surowy, krótki, bardzo bolesny i prawdziwy. Po przeczytaniu ostatniej linijki książki, siedziałam chwilę w milczeniu, wspominając własne przeżycia z żegnania osób mi bliskich.
Były podobne.
Bardzo.
Być może właśnie dlatego „Rzeczy, których nie wyrzuciłem” zdobyło nagrodę Nike, bo autor nie kłamał i nie oszukiwał, opisał śmierć tak jak wygląda. Niestety.

O dziwo, nie zostałam strigerowana.

25/24

Stróże - Jakub Ćwiek

Gatunek: urban fantasy (wydana w 2018)

Loki is back!

Policyjne wydanie uniwersum anielskiego, gdzie główną rolę grają funkcjonariusze Wydziału Interwencyjnego Nadzoru Anielskiego (pamiętaj aniele, W.I.N.A. jest zawsze po twojej stronie!). Oczywiście pojawia się tu Loki, który (jak to Loki) czasem pomaga, a czasem anielskim funkcjonariuszom usiłuje wyciąć numer.
Są to cztery niezbyt powiązane ze sobą opowiadania, którymi Ćwiek jak sam pisze: chce poszerzyć uniwersum i trochę zamieszać. We wstępie sam pisał, że ma więcej pomysłów na "Stróży", ale chciałby zrobić z tego serial. Zainicjował nawet zrzutę na polakpotrafi, ale klops z tego wyszedł, toteż mozna liczyć, że jednak wyda kolejny tom Stróży na papierze.

Nie jest źle, nawet spoko, choć imho słabsze od zbiorków opowiadań o Kłamcy. No ale to co czeka nas na końcu...? O Panie! Moc!!
Opowiadanie na 100 stron "Chyba Śnisz" z ciekawą dedykacją:

Cytat:

Napisał Ćwiek Dla Iwo, który rzucił mi wyzwanie

"Chłopcy" z Dzwoneczkiem, Loki i Dreszcz z wiernym druhem Alojzem razem? Dzieje się. Oj dzieje
Sama fabuła nie powala, ale dialogi między Rychem Zwierzchowskim, Kędziorem, Alojzem i Lokim, to jest mistrzostwo świata XD

Ocena: 8/10

* * *

26/24

Samsara. Na drogach, których nie ma - Tomasz Michniewicz

Gatunek: podróżnicza

Bezdroża Nepalu w trakcie niepewnej sytuacji politycznej gwarantowanej przez partię komunistyczną. Poszukiwanie cudotwórców w Indiach. Miejskie perypetie w Wietnamie. Podróż stopem przez północną Tajlandię. Przeprawa przez dżungle Laosu i docieranie do wciąż żyjących poza cywilizacją plemion. Próba tropienia nielegalnego handlu rzeźbami w Kambodży. Pełne odprężenie na tajskiej rajskiej wyspie i buszowanie po zakamarkach Singapuru. Wszystko to z trójką przyjaciół (z każdym pojedynczo).

Tomek Michniewicz nie unika wygód w swoich eskapadach, ale zdecydowanie nie wybiera utartych szlaków. Niesamowicie barwnie opisuje południowo-wschodnią Azę i swoje perypetie, przetykając to często dygresjami z poprzednich wypraw do tych krajów, lu innych, gdy jakieś wydarzenie wiąże się kontekstem. Ten kilkumiesięczny trip opatruje głęboka konkluzją, że podróżować należy i jest to piękne, ale z umiarem i nie rzucając dla podróżowania swojego realnego życia. Gdzie inni podróżnicy skupialiby się na dobitnym eksponowaniu poznanych miejsc i zdarzeń, on pod koniec książki wskazuje fizyczne zmęczenie i potrzebę odpoczynku po ostrych tripach. Szczerze i wprost opisuje zatrucie pokarmowe w Malezji, dziki strach podczas jazdy na dachu półciężarówki przez przełęcze Nepal, oraz mękę w dżungli Laosu.

Mnie kupił. Uczciwe stawianie sprawy, a nie tylko: "jak tu pięknie", "fascynująca kultura", etc. etc.

Ocena: 9/10

* * *

27/24

Zajdel 2003

Gatunek: fantastyka (więcej niż 2 autorów)

Książka to antologia opowiadań nominowanych do Zajdla w roku 2002, nie mam pojęcia czemu książka nazywa się "Z. 2003", czyli od daty wydania, a nie od roku w którym n/w opowiadania walczyły o tę nagrodę...

1. Kot Wiedźmy - Anny Brzezińskiej, to świetnie napisana historyjka z cyklu "Opowieści z Wilżyńskiej Doliny". Przepiękny język i miodne budowanie klimatu wokół dosyć prostej, ale ciekawej historii w której centrum jest kotka, ksiądz i wiedźma. Naprawdę bajecznie miła lektura.
2. Życzenie - Anny Brzezińskiej, to również piękna literacko krótka opowieść o chłopcu, którego życie i los naznaczone są przeszłością. Smoczym życzeniem. Choć ma swoje moment to imho fabularnie słabe i z przesłaniem tyleż banalnym co przewidywalnym i cienkim.
3. Kuzynki - Andrzeja Pilipiuka, to zajawka w formie opowiadania do powieści, która Pilipiuk szykował, a może dopiero sukces (wygrał Zajdla 2002 tym tekstem) skłonił go do rozwinięcia opowiadania w książkę? W opowiadaniu Katarzyna Kruszewska, policjantka oraz Stanisława Kruszewska, żyjąca od XVII wieku, dopiero się spotykają. rozwinięcie oczywiście w samej ksiażce (za którą Pilipiuk był do Zajdla nominowany rok później).
4. Pobożne życzenie - Rafała Ziemkiewicza, to krótka komedyjka dotycząca spisku aniołów rzutującego na polityczną i społeczną jatkę w III RP. Jak większość opowiadań Ziemkiewicza jest słabe i nachalnie propaguje społeczny punkt widzenia autora na świat.

Dobrze, nie będziemy więcej czekać na Leoncoeura i przejdziemy do krótkiego podsumowania, ale najpierw kilka zdań o pozostałych książkach, które miałem przyjemność przeczytać. W formie odpowiadającej bardziej tegorocznemu wyzwaniu...

Andrzej Wardziak - Infekcja

Klasyczna książka o zombie. Początek wydawał mi się ciekawy, więc sięgnąłem po ten twór, ale nie zachwycił mnie. Klasyka klasyków. Nieruchawe, niepełnosprawne intelektualnie zombie zaczynają dominować nad gatunkiem szybszym, sprytniejszym i inteligentniejszym. Darwin zabiłby się własną pięścią.
Aczkolwiek język jest bardzo przystępny i akcja biegnie niemal cały czas. Fanom zombie może się podobać. Ja do nich nie należę.

5/10

Robert J. Szmidt - Pola dawno zapomnianych bitew (seria)

Space opera z pogranicza hard sf. Seria składa się z 5 części: "Toy Land", "Łatwo być Bogiem", "Ucieczka z raju", "Na krawędzi zagłady" i "Zwycięstwo albo śmierć". Łatwo można zauważyć pewną gradację w tytułach, choć pierwszy jest trochę odstający od reszty. Dobrze obrazuje to relację między poszczególnymi tomami.
Pierwszy z wymienionych chronologicznie stoi na pierwszym miejscu, ale jest niekanoniczny, co jest niemalże wprost napisane we wstępie. Niektórzy bohaterowie stanowią literackie odbicie osób rzeczywistych. Bardziej lub mniej znanych.
W skrócie: oddział najlepszych najemników ma dostać się na pilnie strzeżoną planetę w celu... dokonania badań. Chociaż w zasadzie to banda Dantego ma być eskortą dla pani naukowiec.
Pozostałe części opowiadają historię Henryana Święckiego, człowieka o kreatywności wręcz macgyverowskiej wobec rozmaitych rodzajów problemów, jakie rzuca mu pod nogi los.
W tej serii nie znajdziecie mieczy świetlnych ani blasterów. Jest za to mnóstwo nietypowych okrętów w kształcie cygara, starć kosmicznych, którym towarzyszą nietypowe strategie i taktyki właściwe warunkom panującym w przestrzeni kosmicznej czy intryg.

Soczyste 8/10


Tim Lebbon - Świt Jedi. W nicość

Źle się zaczęła moja przygoda ze światem Star Wars, który tak bardzo lubię. Czasami fabuła była naciągnięta jak majtki na głowę, a czasami w pełni wiarygodna i ciekawa. Sam koncept miał duży potencjał. Tim Lebbon postanowił opisać czasy, w których podział na Jedi i Sithów nie istniał. Pomijam, że ten podział jest bardzo krzywdzący dla uniwersum Star Wars ze względu na znaczne, znaczne, znaczne okrojenie świata.
Istnieje nie tylko Moc. Istnieje coś jeszcze. To są czasy, gdy alchemia, która tak lubowali się w Sithowie w Starej Republice była dziedziną nauki, a Użytkownicy Mocy byli zobowiązani do balansowania na krawędzi Jasnej i Ciemnej Strony.
Niewykorzystany potencjał.

5/10


John Jackson Miller - Zaginione Plemię Sithów

Czas akcji książki to lata życia Nagi Sadowa. Statek Sithów rozbija się na nieznanej planecie. Od tamtej pory są zdani tylko na siebie i muszą przeżyć. Nie byłby to pomysł za grosz oryginalny, gdyby nie fakt, że został pociągnięty dalej niż większość pisarzy się zapuszcza. Akcja książki kończy się wieki później niż się rozpoczęła. W jej trakcie towarzyszymy wzlotom i upadkom cywilizacji budowanej od początku, jednakże z wiedzą wyprzedzającą możliwości jej wykorzystania ze względu na poważne niedostatki w metalicznych zasobach planety.
W zasadzie jest to zbiór opowieści rozciągniętych w czasie, a jednak ściśle ze sobą połączonych.

7/10

Drew Karpyshyn - Revan

Drew Karpyshyn. Na tym mogę zakończyć ocenę książki. Ktoś nie zna tego człowieka? A jak powiem Mass Effect w wersji książkowej i trylogii komputerowej?
Oto autor, od którego można śmiało kupić wszystko i wiedzieć, że będzie to dobre. Tak jest też w tym przypadku.
Revan to osobnik niezwykle potężny w Mocy. Był zarówno po Jasnej, jak również Ciemnej Stronie. Tym razem zmaga się z przebłyskami bardzo mrocznej pamięci, która może być zarówno wspomnieniem jak i objawieniem zesłanym przez Moc. Lub jednym i drugim.
Wyrusza na poszukiwanie własnej przeszłości, potęgi i zmierzyć się z olbrzymim zagrożeniem. Kto zna Karpyshyna wie, że niekoniecznie na samym końcu kryje się tęczowa kraina z garncami złota albo otchłanie bez powrotu. Zakończenie jest bardziej złożone.

7,5/10

4. Paul S. Kemp - Oszukani

Starej Republiki ciąg dalszy!
Kto twierdzi, że życie Sitha jest wewnętrznie prostsze niż Jedi, z pewnością nie czytał "Oszukanych". Historia przedstawia ambitnego, żądnego władzy i potężnego Sitha oraz młodą Jedi powiązaną bardzo silną więzią ze swoim Mistrzem.
Nic powiem nic więcej o fabule ponad to, że jest tu przedstawiona walka między dwoma stronami Mocy, zmagania wewnętrzne oraz rozmaite zewnętrzne. Świetnie udało się utrzymać klimat Starej Republiki.

7/10

Joe Schriber - Czerwone Żniwa

Star Zombie Wars. Dziwne połączenie, dziwna książka. Nie lubię zombie i tych klimatów, zaś ta książka nie zmieniła mojego poglądu. Jednak trzeba oddać Schriberowi, że są to najbardziej sensowni nieumarli, jakich widziałem. Trzyma się też kupy kwestia zarażania, ponieważ nie mamy tutaj do czynienia z powolnymi kreaturami, których prędkość sugeruje brak możliwości złapania przeziębienia, nie mówiąc już o człowieku, a jednak jakimś niewytłumaczalnym cudem udaje im się capnąć innych.
Tutaj to inna bajka. Coś dla fanów chodzących trupów bardziej niż dla miłośników Star Wars, chociaż ci drudzy też znajdą coś dla siebie.

6/10

Luca D'Andrea - Lissy

Takiej książki jeszcze nie czytałem. Nigdy. O niczym to nie świadczy, ponieważ na koncie mam niewielką ilość thrillerów, jednakże czuć, że nie jest to styl pisania, do jakiego przywykłem.
Zwykle eksplorujemy czytelniczo autorów amerykańskich, angielskich, polskich, skandynawskich i rosyjskich. Być może nawet w tej kolejności. Nigdy nie czytałem skandynawskiej prozy, aczkolwiek słyszałem, że wyczuwa się zupełnie inny styl pisania. Podobnie jest tutaj.
Gdybym miał powiedzieć o czym jest ta książka, powiedziałbym: o złu. Tutaj nasuwa się piosenka Grzegorza Markowskiego - "Zło".

"Szło zło przez świat, miało zwykłą twarz."

Luca D'Andrea opisał zło z tak wielu stron, że niemal trywialnym i groteskowym wydaje się podciąganie każdego rodzaju pod jedno tylko słowo opisujące całą gromadę. Wraz z odkrywaniem historii pojawia się kolejne zło, a potem kolejne i jeszcze jedno. Do samego końca.
Bardzo mroczna książka. Taki mrok w świetle dnia.

8,5/10

Frank Herbert - Diuna (seria - 2 tomy)

Jest to science fiction, w którym nie ma mieczy świetlnych ani latania po kosmosie statkami. Broń laserowa to jedynie pojawiający się sporadycznie rekwizyt.
To jest jedna z najgenialniejszych książek, jakie kiedykolwiek czytałem. Roger Zelazny - "Kroniki Amberu", Steven Erikson - "Malazańska Księga Poległych" i "Frank Herbert" - Diuna. Niekoniecznie w tej kolejności. Herbert rozwalił mi mózg w drobne strzępy.
Kiedyś przeczytałem pierwszą część i myślałem, że rozumiem. Ni chu chu, nie ma takiej opcji. Wtedy nie zrozumiałem prawie nic. Kiedy skończyłem na końcu rozdziału, a za jakiś czas ponownie chwyciłem książkę i zacząłem czytać, nierzadko było tak, że przebrnąłem przez pierwsze linijki stanowiące zamkniętą całość pochodzącą z jakichś ksiąg jednej z postaci lub sentencja innej i zatrzymywałem się. Musiałem pomyśleć o tym, co właśnie przeczytałem. Na tym kończyła się lektura na kilkanaście minut.
Frank Herbert garściami czerpie z islamu, ale po uważnym wczytaniu się widać, że jest to tylko otoczka. Na tej bazie został zbudowany świat. Wnętrzem jest oświecenie. I to jest kluczem do zrozumienia tej książki.

10/10

Czas na podsumowanie.

1. Alaron Elessedil - 38/48
2. Leoncoeur - 27/24
3. Pipboy79 - 19/12
4. sunellica - 13/18; Caleb - 13/?
5. Micas - 8/7
6. Avitto - 3/7

Gratuluję wszystkim i chciałbym podkreślić jedną, ważną rzecz. Podsumowanie było wyłącznie na podstawie zamieszczonych postów z opisem książek. Wiem, że Leoncoeur miał bodajże jeszcze jedną książkę do dodania, zaś Avitto w dyskusjach wspominał o problemach z pisaniem recenzji.
Także nie przywiązujmy się do tych liczb.

Jeszcze raz gratuluję! Spis treści będzie uaktualniony