25/24

Stróże - Jakub Ćwiek

Gatunek: urban fantasy (wydana w 2018)

Loki is back!

Policyjne wydanie uniwersum anielskiego, gdzie główną rolę grają funkcjonariusze Wydziału Interwencyjnego Nadzoru Anielskiego (pamiętaj aniele, W.I.N.A. jest zawsze po twojej stronie!). Oczywiście pojawia się tu Loki, który (jak to Loki) czasem pomaga, a czasem anielskim funkcjonariuszom usiłuje wyciąć numer.
Są to cztery niezbyt powiązane ze sobą opowiadania, którymi Ćwiek jak sam pisze: chce poszerzyć uniwersum i trochę zamieszać. We wstępie sam pisał, że ma więcej pomysłów na "Stróży", ale chciałby zrobić z tego serial. Zainicjował nawet zrzutę na polakpotrafi, ale klops z tego wyszedł, toteż mozna liczyć, że jednak wyda kolejny tom Stróży na papierze.

Nie jest źle, nawet spoko, choć imho słabsze od zbiorków opowiadań o Kłamcy. No ale to co czeka nas na końcu...? O Panie! Moc!!
Opowiadanie na 100 stron "Chyba Śnisz" z ciekawą dedykacją:

Cytat:

Napisał Ćwiek Dla Iwo, który rzucił mi wyzwanie

"Chłopcy" z Dzwoneczkiem, Loki i Dreszcz z wiernym druhem Alojzem razem? Dzieje się. Oj dzieje
Sama fabuła nie powala, ale dialogi między Rychem Zwierzchowskim, Kędziorem, Alojzem i Lokim, to jest mistrzostwo świata XD

Ocena: 8/10

* * *

26/24

Samsara. Na drogach, których nie ma - Tomasz Michniewicz

Gatunek: podróżnicza

Bezdroża Nepalu w trakcie niepewnej sytuacji politycznej gwarantowanej przez partię komunistyczną. Poszukiwanie cudotwórców w Indiach. Miejskie perypetie w Wietnamie. Podróż stopem przez północną Tajlandię. Przeprawa przez dżungle Laosu i docieranie do wciąż żyjących poza cywilizacją plemion. Próba tropienia nielegalnego handlu rzeźbami w Kambodży. Pełne odprężenie na tajskiej rajskiej wyspie i buszowanie po zakamarkach Singapuru. Wszystko to z trójką przyjaciół (z każdym pojedynczo).

Tomek Michniewicz nie unika wygód w swoich eskapadach, ale zdecydowanie nie wybiera utartych szlaków. Niesamowicie barwnie opisuje południowo-wschodnią Azę i swoje perypetie, przetykając to często dygresjami z poprzednich wypraw do tych krajów, lu innych, gdy jakieś wydarzenie wiąże się kontekstem. Ten kilkumiesięczny trip opatruje głęboka konkluzją, że podróżować należy i jest to piękne, ale z umiarem i nie rzucając dla podróżowania swojego realnego życia. Gdzie inni podróżnicy skupialiby się na dobitnym eksponowaniu poznanych miejsc i zdarzeń, on pod koniec książki wskazuje fizyczne zmęczenie i potrzebę odpoczynku po ostrych tripach. Szczerze i wprost opisuje zatrucie pokarmowe w Malezji, dziki strach podczas jazdy na dachu półciężarówki przez przełęcze Nepal, oraz mękę w dżungli Laosu.

Mnie kupił. Uczciwe stawianie sprawy, a nie tylko: "jak tu pięknie", "fascynująca kultura", etc. etc.

Ocena: 9/10

* * *

27/24

Zajdel 2003

Gatunek: fantastyka (więcej niż 2 autorów)

Książka to antologia opowiadań nominowanych do Zajdla w roku 2002, nie mam pojęcia czemu książka nazywa się "Z. 2003", czyli od daty wydania, a nie od roku w którym n/w opowiadania walczyły o tę nagrodę...

1. Kot Wiedźmy - Anny Brzezińskiej, to świetnie napisana historyjka z cyklu "Opowieści z Wilżyńskiej Doliny". Przepiękny język i miodne budowanie klimatu wokół dosyć prostej, ale ciekawej historii w której centrum jest kotka, ksiądz i wiedźma. Naprawdę bajecznie miła lektura.
2. Życzenie - Anny Brzezińskiej, to również piękna literacko krótka opowieść o chłopcu, którego życie i los naznaczone są przeszłością. Smoczym życzeniem. Choć ma swoje moment to imho fabularnie słabe i z przesłaniem tyleż banalnym co przewidywalnym i cienkim.
3. Kuzynki - Andrzeja Pilipiuka, to zajawka w formie opowiadania do powieści, która Pilipiuk szykował, a może dopiero sukces (wygrał Zajdla 2002 tym tekstem) skłonił go do rozwinięcia opowiadania w książkę? W opowiadaniu Katarzyna Kruszewska, policjantka oraz Stanisława Kruszewska, żyjąca od XVII wieku, dopiero się spotykają. rozwinięcie oczywiście w samej ksiażce (za którą Pilipiuk był do Zajdla nominowany rok później).
4. Pobożne życzenie - Rafała Ziemkiewicza, to krótka komedyjka dotycząca spisku aniołów rzutującego na polityczną i społeczną jatkę w III RP. Jak większość opowiadań Ziemkiewicza jest słabe i nachalnie propaguje społeczny punkt widzenia autora na świat.