Relhad odburknął odpowiedź krzesząc ogień.
- Mam jego łeb. Zdrajcy. Potwierdziłaś, że to on. To, co mówił o klejnocie może być prawdą. A może nie. Może być kłamstwem - zamyślił się.
Iskra padła na suchą trawę, którą Torstig wziął w pomarszczone dłonie i rozdmuchał, aż pojawiły się języki ognia. Kibria spojrzała nań z wyczekiwaniem, szybko podłożył podpałkę pod stosik i kontynuował.
- Trzeba spotkać Sabihę i przekazać jak było. Jeśli klejnot ukrył gdzieś po drodze między ruinami a miastem to jak dla mnie przepadł na wieki. Jeśli przekazał go komuś po drodze, to samo. Zrobiłem co mogłem.