Stary wojownik i dziewczyna powiedli wierzchowce do zachodniej części miasta. To tam znajdowała się gospoda, o której wspominała Livia. Prowadzona była przez Kasima ibn Kasima i jego liczną rodzinę. Rzeczywiście, nie było tanio, bo za wynajęcie kwater, opiekę nad wielbłądem i końmi oraz dodatkowe usługi, jak łaźnia czy sprowadzenie medyka trzeba było zapłacić niemal dziesięć złotych monet.

Opłata została uiszczona, bohaterowie umyci i opatrzeni, najedzeni i przebrani w czyste ubrania. Sam Kasim, mężczyzna w wieku Torstiga, równie sterany życiem co Relhad, wziął się za czytanie pisma zdobytego w ruinach na stepie.

-Wiedzcie, dobrzy ludzie, że ten dokument oznacza śmierć - przebiegł oczami kilka pierwszych linijek i odłożył go na stół. - To pismo pochodzi od brata szejkowego Jajira ibn Raula. Wymienieni są w nim z imion wszyscy jego poplecznicy; spiskowcy którzy zobowiązują się poświęcić życie i bogactwo, by usunąć z tronu rządzącego z łaski Fahima, prawowitego władcę Yarakanu, Rasula ibn Raula al Alabema. Nie wiem skąd to macie, ale niech mnie Wszechmocny broni przed chęcią dowiedzenia się tego i niech łaskawie zaćmi mą pamięć o tym, że owo pismo widziały moje oczy. Róbcie z nim co chcecie, ja Wam nie pomogę!


- Ktoś chciał wydobyć z niej informacje. Torturowano ją, ale nie tak zwyczajnie. Wiedzieli, że ma moc, więc użyli przeklętej Błyskotki. Talizmanu antymagii. Ten, kto go posiada, jest odporny na wszelkie przejawy Mocy. Mógłbyś próbować spalić go smoczym ogniem, a płomienie ominą go, nie czyniąc krzywdy. Błyskotka ma też inną właściwość. Gdy znajdzie się blisko ciała maga, zamienia je w kamień lub sól. Taki proces powoduje potworny ból, jak się pewnie domyślasz. Na pewien czas blokuje też magiczne zdolności, dlatego czarownica mówiła, że nie ma w niej magii. Ale magia wróci, podobnie jak zdrowie. Wcześniej czy później - wyjaśnił Nefer-Inet.

Przez jakiś czas jechali bezdrożami Res-Horab zupełnie bez przeszkód. Cały czas na wschód, jeśli pozwalało na to ukształtwanie terenu. Wzdłuż dolin, potem w górę, stokami na przełęcz. Znów w dół, w kolejną dolinę. Minął dzień, rozpoczął się kolejny.

Jadący przodem Cedmon zatrzymał się, gdy dostrzegł że Hundur zjeżył sierść, wyszczerzył kły i zaczął cicho warczeć. Podjechał do psa. Wtedy zobaczył totem. Na paliku wbitym w ziemię umieszczono trzy czaszki pomalowane na czerwono, brązowo i zielono, poplątane, pozbawione kory i wyszlifowane do polysku kawałki korzeni oraz kawałki zardzewiałej stali.