Marudny mytnik zapewne nudził się na swym posterunku jak mops, ale Wilhelm nie miał czasu ni ochoty, by tamtemu urozmaicać życie. Na szczęście wypytywanie nie trwało wiecznie, a gospoda była niedaleko.

- Dzielny rycerze herbu Zielona Pietruszka - mruknął pod nosem zsiadając z konia. Wyciągnął dłoń do Laviny. Ta, o dziwo, skorzystała z propozycji.

Przy wierzchowcach natychmiast pojawił się stajenny, lecz Lavina najwyraźniej bardziej wierzyła sobie, niż im, więc sama ruszyła z Lotką do stajni.

- Zajmę ci miejsce - powiedział Wilhelm, zabierając juki, lecz dziewczyna nie zareagowała. Najwyraźniej niewiele ją to obchodziło.


- Dla mnie pokój - powiedział, gdy karczmarz podszedł do stołu. - Wino, oczywiście. A potem dajcie na stół to, co mówiliście. Jeśli macie jakieś ciasto, to na deser się przyda - zakończył zamówienie.