Zniknięcie żołnierza w obecnej sytuacji mogło wzbudzić podejrzenia i wątpliwości. Odpędził jednak myśli o zdradzieckiej postawie. Nie dociekał pobudek takiej decyzji wojaka. Każdy ma prawo decydować o swoim przeznaczeniu. Ważne, że dość szybko los lub bóstwo zesłało im zastępstwo w postaci krasnoluda. Najemnik szanował wszystkie rasy. Dawi słynęli ze swojej sumienności i pracowitości. Mieli też zaszczepione poczucie honoru i wywiązywali się ze zobowiązań. To dobrze wróżyło dalszej bytności w ich drużynie.

Wyjazd do Talabheim niósł ze sobą ryzyko. Droga do Altdorfu również w takim samym stopniu... Jeśli źle obiorą kierunek pościgu złodziejka będzie mogła spokojnie zaszyć się w jakiejś jamie. Tylko mając skradziony naszyjnik, raczej wybierze ludne miejsce. Wolken już wcześniej zasugerował powiązania Katriny z kimś o wyższej pozycji. Poszlaka o działaniu na czyjejś smyczy i realizowaniu zamysłów wrogów Imperium miała silne podstawy. Przynajmniej w teorii.

Gwar gospody mierził go, ponieważ odwykł od hałasu i karczemnej ciżby. Kiedyś ze swoją hanzą przepuszczał fortunę w takich miejscach. Beczułki piwa, suto zastawiony stół, dziewki chętne do zabawy, grajkowie rozweselający muzyką, młodzieńcze popisy władania orężem... Teraz zachowywał się niemal jak zakonnik. Bardzo powściągliwy zakonnik. Wrócił wcześniej do izby, bo musiał zadbać o swoje zdrowie. Piętno toczącej go choroby dało ponownie znać o sobie. Mimo wszystko zdołał nieco wypocząć. Następnego dnia jako jeden z pierwszych był gotów do podróży. Czas spędził oporządzając wierzchowca i przeglądając ekwipunek. Nie spodziewał się, aby szlachetnie urodzeni wstali wcześnie, ponieważ nie było to w zwyczaju ludzi tego stanu. Cóż... może zmieni o nich zdanie podczas tej wyprawy?