Lora ściągnęła usta w cienką linię, może z siostrą przesadziły z entuzjazmem, ale Wolken mógłby okazać szczyptę optymizmy kiedy mają ślad. Z drugiej strony medyczka nie miała doświadczenia w pogoniach za zbiegami i może rzeczywiście nie powinni się cieszyć.
Na propozycje wyruszenia od razu, jęknęła w duchu. Była zmęczona, obolała od jazdy i nie uśmiechało się jej jechanie w nocy.
- Ja jestem w stanie jechać dalej - połowicznie skłamała Lora - I uważam, że nie powinniśmy się rozdzielać. Choćmy bo brata Petera i brata Bladina i wyruszymy.