Ostatni zaczynali rozumieć, że idą zbyt wolno. W takim tempie nie dotrą do przełęczy na czas. A jeszcze musieli odwiedzić po drodze krasnoludzką twierdzę. Padło kilka propozycji, ale powszechną aprobatę zyskała póki co jedna - pozbycie się części sprzętu. Najgłośniej gardłowali za nią ci, którzy wzięli go najwięcej.

Mieszkańcy Simbach ostatecznie nie dowiedzieli się, czy ta rzekoma karawana jadąca w góry zamierza wynająć miejscowych przewodników, za to dowiedzieli się, że przyjezdni zamierzają zrobić wyprzedaż. W drugą stronę handel prowadziła Leonora - kupiła mydło i proszek do zębów za rozsądną cenę, tylko dwukrotnie przewyższającą zwykłą. Sprzedawanie szło Ostatnim gorzej - żywność mogli sprzedać po zwykłych cenach, narzędzia za połowę wartości, ale zwierzęta, broń i inne sprzęty - za jedną czwartą.

Mimo dyskusji Ostatni nie ustalili niczego więcej podczas tego wieczora, nawet tego, czy zatrzymają się w środku czy na zewnątrz. Po zamknięciu bramy było to zresztą bez znaczenia - musieli rozłożyć się na zewnątrz i zabrać ze sobą to czego nie sprzedali.

Intuicja Berta, byłego łowcy nagród, rzadko go zawodziła. W środku nocy usłyszał, a chwilę później zobaczył posłańca. Jakiś chłystek na koniu usiłował się wymknąć. Niziołek poczekał aż chłopak go minie i wpakował bełt w wierzchowca. Młody spadł, a wtedy Bert dorwał go i przydusił. Całość odbyła się na tyle szybko i sprawnie, że wieśniacy o niczym się nie dowiedzieli. Przesłuchany chłopak przyznał się, że został wysłany, by powiadomić granicznych w Auggen.

Poza tym noc minęła spokojnie, a świt 26 Nachgeheima znalazł Ostatnich zwartych i gotowych. I z jeńcem.