- Nawet nie masz pojęcia z kim walczysz. Knypku - powiedział Lothar przebijając mieczem dowódcę zbrojnych, by go dobić. Szlachta nie słucha rad ludzi z gminu. Ale Lothar nauczył się już ufać Axelowi. Choć serce rwało się do walki, Lothar powstrzymał się przed pościgiem za resztą. Ten las nie był przyjazny. Nie mówiąc już o pułapkach rozmieszczonych przez ludzi Sigrid. Wolał na żadną z nich nie wpaść.
- Masz rację. Ten był zbyt głupi by gadać - powiedział do Axela - Ale może ten będzie mądrzejszy - podszedł do strażnika z przebitą nogą, który utknął w pułapce.

- Nie będę Cię okłamywał. Twoja sytuacja nie jest dobra. Chociaż... - intrygant zawiesił głos -Gdyby Święte Oficjum zainteresowało się wysoko postawioną rodziną czarowników i wysłało swoich ludzi, by się tym zajęli... Nie mówię, że służę Świętemu Oficjum. Szlachcic może współpracować z drużyną zabijaków i banitów z wielu innych powodów, nie? Łazić z błogosławionym mieczem, dla którego stal jest jak papier też może przypadkowo, wcale nie musiał go dostać go od Lektora. Ale gdyby tak było, czy nie przydałby się świadek, który złoży obciążające zeznania? Jeśli był strażnikiem i tylko wykonywał rozkazy, i miał to szczęście, że nie zaatakował żadnego przedstawiciela Świętego Kościoła Sigmara, to kto wie, może nawet zostać zwolniony po procesie. Są różne formy pokuty. Także może odpowiedziałbyś na kilka pytań? - zapytał go - Albo rób jak Twój kolega. Tylko wtedy nie będę miał powodu by powstrzymać rodziny tych, których skrzywdziłeś przed zemstą. Twój wybór - zakończył.