Przydomek „Szrama” był w mniemaniu Liwii jak najbardziej uzasadniony. Blizna pokrywająca jego twarz prawdopodobnie odstraszała wielu niepożądanych gości, jednak zarówno ona, jak i grubiańskie zachowanie właściciela stajni nie zniechęciły kobiety do kontynuowania rozmowy.

Doskonale znała ‘język’ takich ludzi jak on i wiedziała, że pieniądz jest skuteczniejszym argumentem niż przyłożony do krtani nóż. Za pomocą srebrnej monety uzyskała informację potwierdzającą słowa strażników.

Pościg zaczynał przypominać wielką układankę, do której mieli coraz więcej elementów, które dokładnie do siebie pasowały. Byli tak blisko a jednocześnie tak daleko.

Mimo iż Katrina była ciągle krok przed nimi, Liwia podobnie jak Konrad uważała, że odpoczynek będzie najbardziej racjonalnym rozwiązaniem. Nie mogli sobie pozwolić na błędy, które przy zmęczeniu mogły jeszcze bardziej zwiększyć przewagę uciekinierki.

- Pojmanie Katriny jest naszym priorytetem jednak aby tego dokonać musimy być w pełni sił i gotowi do wytężonego wysiłku, dlatego popieram propozycje Konrada.

- W takim razie musimy załatwić pokoje, zjeść coś porządnego i iść spać - powiedział Konrad. - Najlepiej nie zwlekając.

- Masz rację, nie ma na co czekać, liczy się każda minuta - odparła Liwia, wspierając decyzje mężczyzny.