- Głowa mnie boli. To komu my w końcu przylaliśmy? I kto przylał nam? - jęknął Wróbel pod koniec wykładu Hrabiego. Zawsze to lepiej posłuchać kogoś mądrego przy kielichu wina niż dostawać w rzyć kijem, jak w szkole, z której zresztą wyleciał dawno temu, ale to wszystko było strasznie skomplikowane. Miał nadzieję, że Vince albo ten nowy coś z tego rozumie.

- Kuba Wróbel - przedstawił się - Kapitan Kuba Wróbel.

Od butów po czapkę z piórkiem* wyglądał na pirata. Takiego co jednym słowem i ruchem rapiera może poprowadzić załogę do abordażu. Uśmiech i pewność siebie były widoczne już na pierwszy rzut oka.
Rapier wydawał się używany dosyć często, a liczne noże na licznych pasach sugerowały, że także na odległość może być groźny. Dwóch noży brakowało.

- To co? Wypływamy zanim Dzierzba się połapie czy spróbujemy się w bitwie, póki mamy jeszcze w miarę lojalnych ludzi? A może... - uśmiechnął się, jakby wpadł na jeden z tych swoich szalonych planów. Okazało się to nieprawdą. Wpadł bowiem aż na trzy... Trzy i pół nawet.
- A może byśmy przekupili karczmarza ta gdzie się stołują ludzie Dzierzby, by dodał czegoś na sraczkę? Albo kupiłbym trochę tej substancji co płonie nawet pod wodą, potem zanurkował, przyczepił to pod kilem jej statku i rozbił naczynie bosakiem? Albo choć duży świder do przewiercenia dna? Albo Eldred mógłby w nocy podpalić jej żagle?



* Owszem, niedawno "się popsuło". Ale każdy szanujący się pirat nosi kilka zapasowych piórek. A Kuba się szanował. Prezentacja to podstawa. A może prezencja? Kuba nie był za dobry jeśli chodzi o trudne słowa.