Czekanie i równoczesne nic-nie-robienie nie było czymś, co Daykyn lubił najbardziej na świecie. Prawdę mówiąc bezczynne czekanie było czymś, czego zdecydowanie nie lubił. Wiadomą jednak rzeczą było, iż czasami trzeba było to zrobić. Na przykład teraz, gdy czekali na powrót Silvary.
Ze strony, dokąd udała się na zwiady złodziejka, nie dochodziły żadne hałasy, można więc było się domyślać, że zwiad odbywa się bez kłopotów. Dlatego też Daykyn skupił się na najbliższych drzwiach, usiłując zorientować się, z iloma osobami będą mieć do czynienia po ich otwarciu.