Axel, Wolfgang i Berni poukrywali się, tak aby nie być widocznymi od strony wlotu korytarza do grzybowej jaskini. Lothar robił za to hałasu za trzech. Trochę problematyczny stał się fakt, że kiedy mag został z tyłu, zabrakło światła i szlachcic posuwał się niemal w zupełnych ciemnościach, rozświetlanych jedynie poświatą emanującą z grzybów. Ta z każdym kolejnym krokiem oddalającym von Essinga od jaskini słabła. Narastał natomiast szum i po chwili Lothar zorientował się, że zbliża się do podziemnej rzeki. Już bardziej wyczuł niż zobaczył, że znajduje się na kamiennym moście przerzuconym nad wartko płynącą wodą. Co znajdowało się dalej, tego już zobaczyć nie był w stanie.

Pozostała w jaskini trójka czekała na rozwój wydarzeń. Od strony wlotu do groty jeszcze raz dał się słyszeć chrobot kamieni, potem jakieś upiorne mamrotanie i zapadła cisza.