Athos

Kraków 1910 rok

Urokliwie cięty język nie ustępował urodzie hrabiny. Od razu wyczuł, że przybrała pozycję obronną, jakby spodziewając się napastliwości. Potrafiła wyprowadzać szybkie ataki, aby osadzić się na pozycji osoby rozdającej karty. Witold nie był jednak młodzikiem, aby nie spodziewać się podobnej walki o pozycję w rozmowie. W duchu ucieszył się, gdyż dodawało to nowego smaczku całej zabawie. Dochodzenie w wiadomej sprawie oczywiście było priorytetem, jednak droga do osiągnięcia sukcesu wydawała się ciekawszą, mając za rywala inteligentną i pomysłową przeciwniczkę.
Słodko-gorzki likier, jakim uraczył go stary służący, przyjemnie drażnił podniebienie. Przez chwilę jeszcze wpatrywał się w zmysłowe oczy hrabiny milcząc, po czym zaczął swoją opowieść.
- Moje personalia zapewne Pani hrabinie niewiele mówią. Pragnę więc wyjaśnić, że od niedawna przebywam w okolicach Krakowa. Szybko jednak przeszedł do konkretów: - Nie mniej jednak miałem okazję poznać już Pani brata – na chwilę zawiesił głos i popatrzył na jej reakcję, po czym kontynuował – w okolicznościach przyjemnych, w bardzo interesującym towarzystwie. Młodość niesie w sobie to coś, czego doświadczeni życiem ludzie nie potrafią złapać. Jednak wszystko ma swoją cenę. Nic nie ma za darmo w życiu i to wiedzą właśnie ci bardziej doświadczeni życiem ludzie tacy, jak Pani hrabino, czy moja skromna osoba.
Dopił wyborny trunek, po czym podniósł się i dokończył swój monolog propozycją:
- Dziś w nocy zabiorę Panią w pewne tajemnicze miejsce. Dorożka będzie na Panią czekać punktualnie o 22.00, proszę się nie spóźnić, chciałbym zdążyć nacieszyć się każdą sekundą Pani obecności. Proszę przekazać służbie, że będzie Pani w towarzystwie dobrego znajomego. I niech się Pani nie obawia, przy mnie nic Pani nie grozi.