Na sam szczyt kapłańskiej hierarchii nie zdołali się wdrapać, ale Konrad miał wrażenie, że więcej pomocy i tak nie zdołaliby dostać.

- Ojcze, jesteśmy wdzięczni za pomoc - powiedział, dołączając do słów skinienie głową. - Mam nadzieję, że zdołamy rozwiązać ten problem. Zatrzymamy się w Białych Żaglach i tam będzie nas można, w razie konieczności, znaleźć. A jeśli zdobędziemy jakieś informacje, to nie omieszkamy się nimi podzielić - zapewnił. - I pójdziemy, oczywiście, do tego antykwariatu. Liczy się dla nas każda, najmniejsza nawet szansa na uzyskanie jakichkolwiek informacji.

- Widzieliśmy po drodze niepokojące zjawisko - powiedział zmieniając temat. - Już dwa księżyce to zły znak, ale my widzieliśmy trzy. Czy możesz nam, ojcze, powiedzieć coś na ten temat?
Ojciec Reiner zmarszczył brwi i skrzywił lekko twarz, a potem popatrzył jeszcze na Petera Hochmeistera.
- Taak… Nie wy jedni to zauważyliście. Trochę paniki to wzbudziło, nie da się ukryć. Niebiosa często dają nam znaki, których my, prości ludzie, odczytać nie potrafimy. Noc Tajemnic i Strachu upłynęła jednak w tym roku zaskakująco spokojnie, może więc to dobry, a nie zły omen. W końcu, pewna kometa z dwoma ogonami zwiastowała nadejście Pana naszego, Sigmara.
- Czy takie zjawiska, jak to, zdarzyło się już kiedyś? Czy kroniki coś o tym mówią? Bo podróżowaliśmy z pewnym astrologiem... Na widok trzech księżyców pognał co koń wyskoczy do Altdorfu. Nawet się nie pożegnał - powiedział Konrad.
- Ja nie słyszałem i nikt z kim rozmawiałem też nie - pokręcił głową kapłan. - No, ale to nie moja specjalność, więc mogę się mylić rzecz jasna.
- Dziękuję raz jeszcze - powiedział Konrad, po czym, po pożegnaniu się, wyszedł.

Więcej do roboty w świątyni nie mieli, przynajmniej w tym momencie. Pozostawało załatwić sobie nocleg i rozpocząć poszukiwania. Zapewne następnego dnia - od wizyty w antykwariacie.
Co prawda Konrad nie miał pojęcia, co jakiś antykwariusz mógłby wiedzieć o poszukiwanej przez nich złodziejce, ale każdą szansę należało wykorzystać.