| Informacja o kolacji ucieszyła żołądek Kasi, który zdążył już zacząć burczeć. Na miejscu jak zwykle okazało się, że większość miejsc jest zajęta, ale na szczęście było pare miejsc przy oknie, dobrze oświetlonych przez słońce. Kiedy spędziło się tyle czasu w mrocznej piwnicy, nawet najmniejszy promyk światła sprawia radość.
Dziewczyna szybko zjadła swoją porcję ryżu, który nawiasem mówiąc był bardzo smaczny. Lody to też miła niespodzianka. Posiedziała jeszcze chwilę w stołówce, przyglądając się tym wszystkim ludziom tak do niej podobnym a zarazem tak różnym.
W swoim pokoju przebrała się w przygotowaną sukienkę i ruszyła do sali numer 8. W pierwszej chwili myślała, że chłopak ją nabrał, bo drzwi były zamknięte i nikogo nie było. Jednak zaraz potem przyszła dziewczyna, którą trochę kojarzyła z ośrodka, chociaż nigdy właściwie ze sobą nie rozmawiały. Przyjście Aleksandra i tej kobiety oznaczał jednak, że to nie był żart i zaraz coś tu się będzie działo.
Kiedy pozostali sami w trójkę zapadła niezręczna cisza. A chyba nikt tego nie lubi. Kasia przemogła się i zapytała:
- Więc... interesujecie się rysowaniem tak? Nie znam tego rysownika, może wy go kojarzycie?
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |