Bert z ulgą przyjął wiadomość o odpoczynku, choć wiedział że jedna godzina na niewiele się zda. W zasadzie to było mu już wszystko jedno, byleby mógł tylko położyć się na jakimś kawałku derki i usnąć.

- Sire - odezwał się do Gustawa - a jakby tak olać rozkazy dowództwa. Nie to żebym namawiał do buntu, ale z tymi chłoptasiami na karku to na czas chyba się nie wyrobimy. Za to moglibyśmy spowodować przerwanie dostaw na innych trasach. Zawrócilibyśmy lub zmienili kierunek poruszania się, może udałoby się oderwać całkowicie od pościgu albo całkiem go załatwić? Później założylibyśmy gdzieś bazę i robili rajdy niszcząc drogi i mosty, bo jak na razie to idziemy w paszczę śmierci. Ruszajmy do Salmfahr, rzeka osłoni nam bok, a potem się przeprawimy i znikniemy w lesie.