| Lata temu, gdzieś daleko
w pewnym kraju hen za rzeką,
żył czarodziej przewspaniały,
Idealny - niebywały.
Zwał się Asof mieszkał w wieży
Co dzień kompot pijał świeży.
Walczył z sobą nieustannie
By przyrządzić go starannie.
Fosą była otoczona
ta budowla, no niech skonam,
jeśli kłamię na ten temat
pisząc dzisiaj ten poemat.
Asof wielkim był naukowcem
poliglotą i żaglowcem,
czy żeglarzem raczej w sumie...
kto naukowców tu zrozumie?
Język KAJAK poznał pięknie
niech się serce więc nie zlęknie,
słysząc, iż na kota swego
Ażeiw - wołał na całego.
Aklaw była jego muzą
taką, dla której zamtuzom
mówił NIE zdecydowanie,
smutkiem okrywając Panie.
Miał też ptaka, wielkie bydle
co to znalezion był w sidle
albo w sidłach (piorun trzaśnie!)
To Łaedi ptak był właśnie.
Język KAJAK poznał tak,
że nauczył go był szpak.
Kapsw na imię szpaku było
za językiem zaś się kryło,
Jedno proste zagadnienie
wspak rozmawiać gdy natchnienie
człeka najdzie raz czy drugi
byle nie podczas żeglugi!
Bo żegluga mili moi
prawem takim jasno stoi:
Pływaj zawsze jeno w przód
tam gdzie łódź twa ma swój dziób!
__________________
---------------
Rymy od czasu do czasu :) |