Szarża może nie była najmądrzejszą rzeczą jaką Arch ostatnio zrobił, ale ta adrenalina, emocje i poziom endorfiny taki, że skale wyjebało sprawiały, że nie czuł się źle. Jak puścił ogień w legionowego trepa i potem jak pierdutło no ten widok zostanie zapamiętany na zawsze przez Brufforda. Dla takich chwil się szykował przez całe życie. Wcześniej choć zawód karawaniarza nie jest zbyt bezpieczny to Gizmo umiał tak poprowadzić, że nigdy nie było poważnego niebezpieczeństwa. Zawsze był dogadany z najważniejszymi gośćmi co mieli sporo do powiedzenia w okolicy, a jeszcze częściej to byli jego klientami. Przez to Archi specjalnie nigdy nie poznał smaku walki o którym tyle słyszał, czytał, czy oglądał w przedwojennych filmach ze starego projektora. Teraz za to poznał smak krwi, walki i wojny.

Starcie było krótkie, a Arch powalony przez wybuch specjalnie nawet się nie zorientował kiedy się dokładnie skończyło. Wszyscy żyli tylko trochę lekkich ran. Miał fakt faktem trochę poparzone ręce i spaliło mu brwi, ale raczej wszystko git. trochę pomógł mu Jinx i opatrzył mu poparzone miejsca na tyle, że jest w stanie w miarę jak dawniej i nie boli już specjalnie mocno.

Na szybko uzupełnij paliwko w Betsy i poprawił broń by dobrze leżała. Nomadzi wjechali im na chatę to możliwe jest, że jeszcze sobie powalcz. Zamierza teraz jednak rozegrać to bardziej spokojnie. Bez zbędnej brawury i głupiego szarżowania na wroga. Nomadzi są na swoim terenie, ale chyba najlepiej nie strzelają. Walkę zostawi dalekodystansowcom, a sam stanie na czatach czy jakiś luj się nie podkrada do nich i nie wyleci z jakąś dzidą. W końcu to oni znają tutaj każdy kąt to mogą zrobić jakaś zasadzkę. Musi być czujny i spokojny i mieć sokole oko to może wszyscy przeżyją.