Morel

Oleg zdążył jedynie unieść broń do poziomu i wycelować jej szpic w stronę przeciwnika, lecz nim ucichło echo wystrzału usłyszał polecenie wstrzymania walki. Zareagował, jakby skierowane było ono do niego.
- Dobrze to policzmy, bo medycy też kosztują - z pewnością nie był najbardziej przekonującą osobą w tej grupie, ale wierzył w to, co mówił - Na chuj nam korony jak zbłąkana kula trafi kogoś w oko, albo urwie paluchy to już nigdy na życie nie zarobi.

Nie znał się na ludziach. Nie umiał kłamać, motać, a nawet się targować, ale wiedział, że większość dwunożnych istot to istoty pazerne i ta cecha zwykle przeważała nad uczuciami i sprawami osobistymi. Zwykle też co prawda sprawiała, że ludzie stawali się sobie wilkiem mimo pozornej sympatii, ale mógł przynajmniej liczyć na to, że choć raz chłodna kalkulacja powstrzyma rozlew krwi.

Sytuacja musiała wyjaśnić się szybko. Jeśli nie Oleg z pewnością nie zapanuje nad drżącym w napięciu ciałem. Gwałtownie przyspieszający oddech zwiastował, że wkrótce albo straci nad sobą kontrolę, albo zemdleje.