Już się lisek nisko skłonił
I szykował się do przejścia,
Lecz z krzakami wraz odsłonił
Coś na kształt czyjegoś wejścia.

W mgnieniu oka capnął chłystka
I przygwoździł go do ziemi.
Zakrył łapą koniec pyszczka.
Zając krzykiem nic zmieni.

Czuł się jakby ogień połknął.
Nie znajdzie już pomocy nigdzie.
Aż do ucha lisek warknął.
-Spokój mały! Ktoś tu idzie.

Wpadłeś koło jamy wilka,
albo strasznego niedźwiadka.
dojdzie tutaj za chwil kilka,
Dla niego posiłek gratka.

Już uwalniam twoją łapę.
Uspokójże się od zaraz,
Lecz nie puszczę taką gapę,
zrobiłbyś mały ambaras.

Borsuk teren rozpoznawał.
Chociaż mięcej, pod onuce,
Ręce sobie uciąć dawał,
Że to jego okolice.

O tam będzie jego jamka,
Może trochę zapuszczona,
Zaraz znajdzie klucz do zamka
I się dowie czy to ona.

Jeszcze kogut nam pozostał,
A zapomniał co się działo.
Przecież nieźle w swój dostał.
Jął się pytać co się stało.

Dowiedział się w niezłym trudzie.
Dostał garnkiem z popijawy.
A skąd woda i gdzie ludzie,
Nikt sobie nie zdaje sprawy.

Dlatego borsuk z bobrami,
Poszedł zbadać sprawę całą,
Siedzą w lesie za krzakami
i robią inspekcje małą.