Facet nie zamierzał odpuścić. Jego strata. Może jak jego stawy zatrzeszczą z bólu to zrozumie. Taki był przynajmniej zamiar dziewczyny. Skończyło się to... dziwnie.
Uderzyła go. Ten, próbując złapać równowagę, pociągnął ją za sobą. Zamiast jednak gruchnąć w ziemię to zapadła się... w nią?

To ciężko nawet było opisać słowami. Leżała, z braku lepszego słowa, w przestrzeni na plecach, w miejscu, w którym nie powinno tez przestrzeni być. Widziała stojące nad sobą postaci, ale one chyba nie dostrzegały jej. Czuła pewną lekkość swojego położenia i jednocześnie niepokój powiązany z brakiem oparcia. Znajdowała się na podłodze, wszelka logika na to wskazywała, ale jednocześnie nie czuła na plecach chłodu posadzki, a ręce dość swobodnie poruszały się w tej przestrzeni. Bezwiednie obróciła się wokół własnej osi, ale nie zmieniło to jej perspektywy na pomieszczenie. Poczuła przypływ gorąca i dziwne uczucie w klatce piersiowej. Widziała ruch "nad sobą" ale adrenalina buzująca w uszach uniemożliwiała rozpoznanie przytłumionych dźwięków.
Zmieniła się cała jej fizjonomia. Widziała to, ale uświadomiła to sobie dopiero później. Kiedy ręce po raz pierwszy trafiły na opór aż się przestraszyła. Granica była dość elastyczna ale jednak ograniczyła jej przestrzeń. Wisiała więc w pionie (?) w dziwnej przestrzeni , do której trafiła nie wiedząc jak. Typowy czwartek.
Nad nią... to znaczy w pomieszczeniu fabryki przerobionej na szpital działo się niewiele mniej. Policjant miał na swoim wyposażeniu niezwykle nietypową broń. Podejrzenia Karla najwyraźniej miały solidne podstawy. Musiała jakoś im pomóc. Pragmatyzm i zdolność do adaptacji przejęły górę nad dziwnością obecnej sytuacji. Może mieć element zaskoczenia, dzięki któremu nie tylko obezwładni ale również rozbroi policjanta. Z bronią w ręku będzie miała już solidna pozycje.

O ile uda się jej wydostać.