Athos

Kraków 1910r.

- Pozwoli Pani na cytat. Zamyślił się a potem wydeklamował słowa słynnego polityka, tak często powtarzane mu przez nauczyciela: „Bijcie Polaków, ażeby aż o życiu zwątpili. Mam wielką litość dla ich położenia, ale jeśli chcemy istnieć, to nie pozostaje nam nic innego, jak ich wytępić. Wszak wilk nie jest temu winien, że go Bóg stworzył takim, jakim jest, i zabija go też za to każdy, kto tylko może.” Tak pisał Otto von Bismarck, a reszta przejęła te słowa jako prawo do odebrania Wam tego, co pokazuje, że kiedyś Polacy byli potęgą. Wielu wpływowych ludzi chciałoby zmienić bieg historii. O jednej z największych porażek w dziejach narodu pruskiego pamiętają pewne miecze. Z pewnością domyśla się pani, o jaki symbol krzyżackiej porażki chodzi. Podobno kiedyś zaginęły, lecz od blisko stu lat pojawiła się szansa na ich odnalezienie. Moi pracodawcy chcą bardzo odzyskać owe miecze i mają mocne podstawy by wierzyć, że Pani ojciec był jednym z ostatnich powierników tajemnicy. Ślad ich zaginął we Francji, a cała historia rozpoczęła się tak naprawdę od tajemniczej ucieczki pewnej arystokratki z nieprawego łoża oraz hiszpańskiego księdza, nie będącego księdzem. To dłuższa opowieść, może kiedyś w zimną noc opowiem Pani w całości. - popatrzył na nią uśmiechając się. - Nie poruszyła Pani najważniejszej rzeczy, a więc swojego bezpieczeństwa. Moja dawna przyjaciółka – wyraźnie zaakcentowała epitet – nie odpuści tak łatwo. Udało jej się przekonać Berlin o mojej bezradności. Musimy więc dołożyć wszelkich starań, aby listy odnaleźć. Wtedy jednak pojawi się dodatkowy problem. Pani przestanie być im potrzebna, o czym zapewniał mnie Pani były mąż. Pozostaje więc – podniósł się i przez chwilę zawiesił głos. - Musi Pani jutro ogłosić bratu i swoim przyjaciołom, że wkrótce zostanie Pani, Panią Barską.