lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

Nimue · 29-04-2019, 18:03

Kraków, 1910

Zawiodła się. Chciała go sprowokować. Liczyła, że powie coś bardziej osobistego, co pozwoli zrozumieć tamten pocałunek. Nie udało się. Pozostał rzeczowym strategiem, który wnikliwie analizował sytuację i układał plan działania. Czy mogła mu ufać? To co zrobił, dowodziło, że chciał jej pomóc. Jeśli odrzucić hipotezę o tym, że była to kolejna wersja planu „złej” Katariny, można by było mu zawierzyć. Jeszcze jedno podejrzenie pojawiło się z tyłu jej głowy. A jeżeli postanowił zacząć grać na własne konto? Może zdobywszy wystarczająca wiedzę o korzyściach, zdecydował się oszukać wszystkich? Musiała się na coś zdecydować. Wydawało się, że jeśli zgodzi się na propozycję układu, straci mniej. Gdy zostanie sama, nie będzie miała żadnego wpływu na rozwój wydarzeń. Poza tym, gdzieś tam, głęboko w środku, chciała wierzyć, że ten pocałunek nie był udawany. Nawet jeśli nie oznaczał miłości, to może chociaż prawdziwą fascynację. - No cóż, jestem próżna – pomyślała. - Ale czyż nie takie są wszystkie kobiety?
Wahała się jeszcze przez chwilę, popijając w milczeniu z kolejnego kieliszka.

- Dobrze. Zaryzykuję. Zgadzam się zostać udawaną panią Barską. Właściwie co mam do stracenia? Mogę jedynie zyskać spokojne życie. Mam za to kilka pytań. Co, jeśli nie odnajdziemy listów? Jak długo zamierza pan ciągnąć ten układ? A ten przybytek, w którym się znajdujemy? Będzie pan nadal go prowadził, co z moją reputacją? - I na koniec najważniejsze – spojrzała mu prosto w oczy – dlaczego chce mi pan pomóc? Tylko proszę nie zasłaniać się cytatami.

29-04-2019, 18:03	#104
Nimue Reputacja: 1	Kraków, 1910 Zawiodła się. Chciała go sprowokować. Liczyła, że powie coś bardziej osobistego, co pozwoli zrozumieć tamten pocałunek. Nie udało się. Pozostał rzeczowym strategiem, który wnikliwie analizował sytuację i układał plan działania. Czy mogła mu ufać? To co zrobił, dowodziło, że chciał jej pomóc. Jeśli odrzucić hipotezę o tym, że była to kolejna wersja planu „złej” Katariny, można by było mu zawierzyć. Jeszcze jedno podejrzenie pojawiło się z tyłu jej głowy. A jeżeli postanowił zacząć grać na własne konto? Może zdobywszy wystarczająca wiedzę o korzyściach, zdecydował się oszukać wszystkich? Musiała się na coś zdecydować. Wydawało się, że jeśli zgodzi się na propozycję układu, straci mniej. Gdy zostanie sama, nie będzie miała żadnego wpływu na rozwój wydarzeń. Poza tym, gdzieś tam, głęboko w środku, chciała wierzyć, że ten pocałunek nie był udawany. Nawet jeśli nie oznaczał miłości, to może chociaż prawdziwą fascynację. - No cóż, jestem próżna – pomyślała. - Ale czyż nie takie są wszystkie kobiety? Wahała się jeszcze przez chwilę, popijając w milczeniu z kolejnego kieliszka. - Dobrze. Zaryzykuję. Zgadzam się zostać udawaną panią Barską. Właściwie co mam do stracenia? Mogę jedynie zyskać spokojne życie. Mam za to kilka pytań. Co, jeśli nie odnajdziemy listów? Jak długo zamierza pan ciągnąć ten układ? A ten przybytek, w którym się znajdujemy? Będzie pan nadal go prowadził, co z moją reputacją? - I na koniec najważniejsze – spojrzała mu prosto w oczy – dlaczego chce mi pan pomóc? Tylko proszę nie zasłaniać się cytatami. __________________ A quoi ça sert d'être sur la terre? Ostatnio edytowane przez Nimue : 03-05-2019 o 22:16.