”No… i robota wykonana, nawet dobrze się spisałeś mój bracie.”
Bliźniak w głowie Akella nie brzmiał już tak agresywnie. Przelew krwi, wyraźnie nastroił go do pogaduszek i pochwał.
”Obawiałem się, że przez te dwa dni zaśniedziałeś trochę, a ta głupia dupa zawróciła ci we łbie… ale jak widać jest w tobie jeszcze jakiś cień profesjonalizmu…”

Rice kiwnął głową i odstąpił od lekarza. On sam (choć bardzo tego chciał) nie potrafił sobie pogratulować. Cała ta misja nie trzymała się kupy, bo kto normalny pozbawia cywilów opieki medycznej, na rzecz złapania szpiega? Jest wiele innych sposobów na wykurzenie kreta z nory i mężczyzna śmiał twierdzić, że „wręczanie” wrogowi dodatkowej broni do ręki nie było jednym z nich.
Niestety już dawno temu musiał przyzwyczaić się do faktu, że jest tylko zwykłym pionkiem w czyjejś grze i czy chce, czy nie… musi robić to co mu rozkażą. Nie zadawał więc pytań „dlaczego” i „po co”, pozbawiając się ostatniej iskierki człowieczeństwa jakie w sobie nosił.

”Mój słodki, naiwny bracie…”
Głos na powrót brzmiał jadowicie i bezlitośnie. W jego wykonaniu chwila spokoju, nie mogła trwać przecież zbyt długo.

- Kuuurwa… - mruknął na głos ex żołnierz, powstrzymując falę uszczypliwych wyzwisk ze strony rodzeństwa. - Taki kawał tu jechałem z powodu jakiś leków?! Weź ty się człowieku nie daj następnym razem przyłapać… - „poradził” mu od niechcenia, kręcąc w zrezygnowaniu głową.
Zaprawdę ciężki był los posłańców, a jeszcze cięższy… aktorów, którzy z aktorstwem nie mieli nic wspólnego.