Metzger zapierał się, ale Franko bez większego problemu ciągnął go za sobą.
Doktorek coś tam gadał, ale Franko coś usłyszał z dołu. Wielka dłoń trzasnęła jeńca w głowę odsyłając go w niebyt. Wziął go pod pachę i wyszedł na korytarz. Tak, słyszał na dole kroki, kilka osób. Buty o twardych podeszwach.
Przemknął szybko do schodów i wyjrzał przez barierkę… Jakiś cień majaczył przy drzwiach. Jakby pilnował schodów. Franko pomknął na górę. Nie było możliwości by zrobił to niezauważenia. I tak było. Nagle ze ściany obok niego posypał się tynk. Włoch sadził wielkimi susami po dwa, trzy stopnie naraz. Na górze były tylko jedne drzwi, też miały zamek elektroniczny. Ale Franko ni emiał ani narzedzi, ani czasu na zabawę w Maxa. Z rozpędu uderzył barkiem. Drzwi lekko go spowolniły, ale zdołał się przedrzeć. Zimny wiatr omiótł go. Rozejrzał się wokoło. Był mniej więcej na środku dachu, który pokrywał nieskażony stopą ludzką śnieg.
Na dachu jak to na dachu, parę kominów wentylacyjnych.
Przejście na sąsiedni dach nie jest problemem. W jedną stronę są 3 budynki, w druga cztery. Taj już trzeba zejść na dół.
Niewygodną ciszę przerwało pukanie do drzwi. Tommy otworzył, za drzwiami stała pani Rockwell.
- Dobry wieczór - powiedziała wchodząc.
- Dobrze, że już jesteś Tommy. Doktor Metzger dzwonił wieczorem w twojej sprawie. Chciałby wykonać dodatkowe testy, coś go zaniepokoiło w twoich wynikach. Umówiłam cię na rano. W szkole już usprawiedliwiłam nieobecność. - powiedziała ze sztucznym uśmiechem -
Weźmiesz ze sobą Zacka, zapewne już ci powiedział o szansie jaką zaoferował mu doktor Metzger. Bądźcie o ósmej pod tym adresem, to klinika doktora. - podała Tommiemu karteczkę z adresem.