Jednym z motywów przewodnich twórczości Alberta Camusa jest absurd ludzkiej egzystencji. Już w ,,Micie Syzyfa” pisał on, że cierpienia i troski człowieka nie mają odgórnego znaczenia. ,,Obcy” również wpisuje się w tę myśl i robi to bez mała niepokojąco. Świadczy o tym fakt, że książka wzbudziła wiele kontrowersji, zaś w Polsce była wręcz zakazana.
Jest to krótka historia urzędnika Meursaulta, który zdaje się nie okazywać większych emocji (także w obliczu śmierci własnej matki). Pojmuje bezcelowość trwania i bezwiednie przyjmuje koleje losu. Jego postawa nie zmienia się nawet wtedy, gdy zostaje oskarżony o morderstwo i postawiony przed sądem.
Z książki wyłania się obraz bohatera, który tkwi w rzeczywistości pozbawionej arbitralnego sensu. Meursault nie odrzuca co prawda człowieczeństwa: potrafi doceniać drobne przyjemności, a nawet wchodzić w romantyczne relacje. Wyraźnie neguje jednak umowę społeczną i szereg związanych z nią zasad. Meursault może wydawać się z początku cynikiem, jednak to on uchodzi za najbardziej szczerą wobec siebie postać.
Muszę polecić ,,Obcego”, tym bardziej że sama książka jest bardzo krótka i można ją skończyć w jeden wieczór. Oszczędza ona przy tym łatwych i oczywistych doświadczeń, przedstawiając raczej kruchość tego, co powszechnie uznaje się za obyczajne.