Najwyraźniej wizyta cienia splugawiła schronienie, bowiem - ku wielkiemu żalowi Randulfa - odstawiony na miejsce puchar nie napełnił się ponownie. Mimo tego łucznik nie zamierzał zabierać przedmiotu z sobą... tak samo jak nie okradłby świątyni.
Nie miał natomiast żadnych obiekcji, by zająć się dobytkiem świętej pamięci Thodora. Grabarz co prawda nie dostawał zapłaty w złocie, ale taki drobiazg nie zaprzątał głowy Randulfowi.
Za kupca z Altdorfu podawać się nie zamierzał, ale nie zamierzał również wyrzucać wszystkich dokumentów, jakie mia przy sobie Theodor. Kto wie, czy kiedyś nie trafi się okazja, by je oddać komu trzeba.
Zaś pustą kartkę zamierzał dać Oswaldowi - a nuż Theodor nie bez powodu woził ze sobą pustą kartkę. A nuż ukrył tam jakieś sekrety.

* * *

- Pochowajmy go - zaproponował, nim rankiem zabrali się za śniadanie. - To nie powinno zająć dużo czasu. A potem ruszymy dalej.