No i udało się dojść do porozumienia bez walki. Przynajmniej na pierwszy rzut oka. To wszystko wydawało się być zdecydowanie zbyt łatwe.

Przygotowując się do przejścia na pokład jednostki Reinta, Katykam upewnił się raz jeszcze czy jego pas z generujący tarczę energetyczną jest sprawny i gotowy do szybkiej aktywacji. Czasem zdarzało się, że bateria nawalała i chociaż na jego futrze ciągle pozostawała skorupa wyschniętego pyłu wulkanicznego, nie sądził by nadto się zdała przeciwko wystrzałowi z blastera.

Jak zwykle Wookie pozwolił sobie trochę podrażnić jego ulubionego droida RA-7. Widząc, że robot mógł mieć problem z utrzymaniem równowagi, w czasie taszczenia na swych plecach sporych rozmiarów kanistra, wookiee co jakiś czas “przypadkiem” szturchał go ramieniem. Ot takie przekomarzanie się pomiędzy dobrymi przyjaciółmi.

Gdy tylko znaleźli się już na statku, pierwszą rzeczą, która rzuciła się w oczy Katykama, był dobrze zaopatrzony barek.

Jackpot! – pomyślał z nieukrywaną radością i od razu ruszył w tamtą stronę, aby zabezpieczyć łupy. Pierwszą z brzegu butelkę otworzył od razu i wlał jej palącą zawartość prosto w oczekujące gardło. Pyszne.

Django wydawał się być chętny do współpracy. Wookiee na wszelki wypadek podszedł blisko do niego, by potwierdzić analizę SID’a, co do kłamliwej mimiki twarzy mężczyzny. Nie dostrzegając niczego nadzwyczajnego, prychnął jedynie z irytacją cuchnącym od alkoholu oddechem prosto w jego mordę.

Nie miał problemu by zostać tu i bawić się w niańkę ich nowego pasażera. Po tym wszystkim, co spotkało ich na Sualango, musiał mu się przecież jakoś odwdzięczyć. Na początek kilka kolejek w siłowaniu się na ręce dla zabicia czasu, powinno być jak znalazł.