Maxim gwizdnął widząc skuteczność swoich towarzyszy jak i Evelyn. Nie był to pierwszy raz kiedy jego dzieło wystrzeliło. Wcześniej strzelał do tarcz, polował na jelenie, nawet raz ranił oprycha, który chciał go obrabować. To był jej pierwszy zabity człowiek. Musiał przyznać, że była to nie zbyt legendarna potyczna, banda zapijaczonych oprychów, ale każdy gdzieś zaczyna.

Pierwszą reakcją na klaskanie była próba przeładowania pistoletu. Maxim szczerze sądził, że zabili właśnie członków załogii tej kobiety i właśnie czekała ich kolejna potyczka. Cała sytuacja okazała się jednak testem. Killbridge zastanawiał się ile alejek jest zapełnionych zwłokami takich oprychów, zastanawiał się ile alejek jest zapełnionych grupami, które nie zdały testu.
Pojawienie się kolejne grupy, która zaprowadziła ich do karczmy, aby obgadać możliwość współpracy, wymusiło na chłopaku rozmyślenia, czy inne grupy pirackie przeprowadzają wszystkie swoje rekrutacje w ten sposób? Bycie pijakiem musi być dobrze płatne, jeżeli ktoś ma jeszcze odwagę się tak zatracić.

Oferta brzmiała dobrze, szósta część pokaźnego skarbu, zdobycie doświadczenia na statku, renoma odkrycia dawna zaginionych kosztowności. Jeżeli ojciec się o tym dowie, a on się upewni, żeby wszyscy wiedzieli, że MAXIM KILLBRIDGE był członkiem załogi pirackiej, która to osiągneła, to mógł sobie tylko wyobrazić o reakcji jego przełożonych.
- Oczywiście, że się przyłączę. – rzucił energicznie – Nie mam co prawda doświadczenia w żegludze. Potrafię obrabiać drewno i naprawić dziury w dachu... poszycie statku pewnie działa podobnie. – uśmiechnął się delikatnie – Pytanie. Czy ktoś oprócz ciebie, pani kapitan, poluje na ten skarb? To będzie zwykłe „Krzyżyk pokazuje gdzie kopać”, czy „musimy zabrać mapę temu piratowi, który ma całą flotę”?