- Ja pierdole kurwa mać- tyle wystękał Józwa wstając z rana. Przyszło przedwiośnie, a wraz z nią roztopy i starcze bóle. Najstarszemu chyba drzewiakowi jaki się ostał zostało tylko klnąc. Wiek swój ma za wile nie zrobi, ale trochę po przeklinać może. Powód trochę począwszy na Stwórce, że mu żonę zabrał i jego nienarodzone dziecko. Na siebie, że za mało syna bił i nie wybił mu głupot z głowy i wziął i pobiegł w świat za marzeniami gówniarz jeden. Na świętej pamięci Pana, który po latach służby zabrał mu ziemie. Chociaż skóry dostał to zrobił sobie czapę i płaszcz to mu w zimę cieplutko było chociaż. fakt skóry stare i nieświeże, ale ciepłe i wygodne nawet. Na sąsiada klął co w nocy hałas robi i spać nie daje i na młodzież obecną bo jakaś mało zaradna i głupkowata i se hajtnąć nawet nie umieją, przeto w Drzewcach dzieciaków nowych brak. Na koniec to na parszywy los, który zabrał większość jego starych kumpli, a on został sam no i można kląć jeszcze..

No tyle tego jest, że nie ma co dalej jadaczką klapać. Wystarczy tylko powiedzieć iż zimę spędził Józef klnąc na skaranie wszystko co się działo, doglądając gospodarstwa, paląc w palenisku i przerabiając zbiory z reszty roku i co się dało zebrać z lasu. W końcu Pana nie ma hulaj chłopie.
Przetwórstwo to głównie na miodzie polegało. Trochę się nazbierało, a woda z śniegu najlepsza do przetwórstwa, bo wiadomo, że ta z rzeki to tylko zarazy nosi.

Jedyna aktywność społeczna to odwiedziny w świątyni. Czasami też, a raczej częściej niż czasami odwiedzał karczmę, gdzie wpadał napić się cienkusza i pograć trochę na bałałajce. Opowiadał historyjki dzieciakom czasami w długie zimowe noce. Tyle robił. W końcu on już swoje przepracował i przeżył. Kolej na młodych niech w końcu przestaną się odpierdalać.