Ostatni ruszyli dalej prowadzeni przez Olega. Loftus wymienił z nim parę zdań i choć nadal był strapiony, to przynajmniej pojawiła się sugestia rozwiązanie jednego z problemów. W między czasie, część grupy została z tyłu. Szary Czarodziej domyślił się w jakim celu, nie był z tego powodu zadowolony. Gustaw się zmienił, co prawda przestał unikać trudnych decyzji, niemniej stał się marionetką w rękach khazadów. A co do krasnoludów to mag zaczął rozumieć ich rozumienie honoru… Oznaczało jedynie tyle, żeby samemu nie brudzić sobie rąk, a ustalenia i porozumienia jakie zawarli inni członkowie oddziału można łamać. Oczywiście, aby zachować swój honor, można posłużyć się kimś innym i sprawa jest czysta. Szary Czarodziej nie byłby zdziwiony, gdyby to Karl bez żadnych ceregieli, przy wszystkich poderżnął jeńcom gardła, ale po krasnoludach takich zagrywek się nie spodziewał. Swoje przemyślenia postanowił zachować dla siebie, rozważał jednak różne możliwości i wiedział, że niedługo będzie musiał podjąć decyzję. Chwilowo padł rozkaz przeprawy, więc mag go wykonał. Rzucając przy tym luźną i trochę życzeniową propozycję.
- Poświęcając konia, którego porzucamy, rozrzucając trochę mniej potrzebnych rzeczy i jeden z ładunków można by stworzyć pozory, że zginęliśmy podczas przeprawy od wybuchu i nasze ciała spłynęły rzeką.
Czekał na dogodny moment na rozmowę z von Rudgerem i Gustawem. Chyba, że von Rudger zaoponował przed dalszą drogą…
Jednak gdy tylko miał możliwość rozmówić się Gustawem, choćby w czasie gdy inni pokonywali rzekę, lub podczas dalszej drogi, to niezwłocznie to uczynił.