Maryna tuliła córę do piersi w uspokajającym geście, a przez głowę pędziła jej melodia znana z rodzimej wsi co ją śpiewał Stary Anzelm jeszcze zanim mu rękę za co ją podniósł na panicza odjeli. Zapętliła jej się w głowie i nie chciała z niej wyjść.

Doloż moja, doleńko
Sługi pana złego, przeklętego
Praca w dzień i w nocy praca
Zysk dla pana, księdzu taca
https://www.youtube.com/watch?v=O3VCxEcZ9o4

Ugryzła się w policzek po wewnętrznej stronie chcąc oderwać się od wspomnień. Wszak nawet taka myśl niechciana była grzechem przeciw przyrodzonemu porządkowi świata. Poczuła smak krwi, który powiódł za sobą jeszcze więcej natrętnych myśli i obrazów.

Bunt w Zalipiach był dawno, kiedy Maryna chowała się jeszcze za matczyną spódnicą. Zdarzyło się, że Panicz w trakcie polowania stratował Kaśkę córkę Anzelma, co była do niej o 2 niedziele tylko starsza jak jagody zbierały w lesie. Do dziś czasem słyszała ten krzyk. Nie powinny były być w Pańskim lesie, nie powinny zbierać, tych jagód, nie powinny ruszać tego co nie ich ale były głodne, były dziećmi robiły to już nie raz i co najwyżej borowy je kijem zbił. Nie myślały, nie przypuszczały...

Pan i Pany z sąsiednich wsi przybyli z czeladziom i wybili bunty z głowy nie tylko chłopom w sile wieku ale i starcom i dzieciom i kobietom nawet Anzelmowi co był najbardziej zacięty bo miał tylko jedną pociechę.

Maryna objęła córkę jeszcze mocniej, sama szukając w tym uścisku ukojenia i nie ustanie wpatrywała się w Panów i ich żony zastanawiając się jakimi byli ludźmi i jaka przyszłość czeka jej dzieci pod ich panowaniem.

Bała się nieznanego.