Tyaestyra

Niemniej po tej napaści, Ruchacz rzeczywiście ją puścił i wykorzystał dłoń do przyzwania sługi, by ten przyniósł mu posiłek dla dwojga, gdy sama elfka próbowała opanować szalejące emocje które obudził w niej ten namiętny pocałunek i… nie dać się porwać wpływowi Pani Ognia, którą ten pocałunek wyrwał z letargu w jej sercu.

-Stul pysk -syknęła Eshte przez zaciśnięte z wściekłości zęby, kiedy rozochocona Pani Ognia zaczęła podsuwać jej do głowy swoje myśli. Całkiem bezwstydne myśli opowiadające o jędrności pośladków czarownika, o sile jego mięśni, zręczności języka i dorodności jego..
Gwałtownie przetarła dłońmi twarz, jak w próbie wyrwania się z tego paskudnego koszmaru. Tyle było z dobrego nastroju sztukmistrzyni. Niech przeklęta będzie Pani Ognia, Dzikun i Thaneeekryyyst w szczególności! Ten ostatni miał przynajmniej tę jedną zaletę, że dzięki niemu mogła się napchać specjałami ze szlachciurskiego stołu.

-Dzisiaj ruszamy dalej? Trolle i dzikusy nie zmieniły planów Pana Hrabiego? -zapytała siadając przy stoliczku zastawionym śniadaniem zapewne zbyt wyszukanym na jej proste podniebienie.

- Oczywiście. Nie ma co tu tkwić.- odparł czarownik zabierając się za bażanta, bo przecież on nie mógł jeść zawiesistej brei przeznaczonej dla służby, tak jak ona wczoraj.





Na talerzu okraszonym rozmarynem kusił wzrok i podniebieniem bażant po myśliwsku. Podany wraz z przyprawionym winem do popicia.
Uderzający w nos soczysty zapach uświadomił Eshte, jak dużo czasu upłynęło od jej ostatniego posiłku. Wczorajszego wieczoru występowała, uciekała, oglądała swoją przyszłość i spijała się winem.. całkiem na głodno.
Teraz ochoczo przyciągnęła do siebie ciężki talerz i potwierdziła obawy wszechświata co do dopuszczania jej do szlachciurskich stołów. Może to z głodu, może kuglarka miała w sobie trochę krwi długouchego dzikusa, bo po prostu chwyciła w dłoń kawałek mięsa i odgryzła duży kęs. Bynajmniej nie przeszkadzało jej to w mówieniu. Kolejny z talentów wyrafinowanej sztukmistrzyni.

-Zapewne wyruszymy zaraz po śniadaniu i obawiam się, że nie będziesz już miała okazji się popisać. Wczorajsza napaść odebrała dobry humor wielu możnym, więc obędzie się bez wieczornych występów. Chyba.- zamyślił się Tancrist.

-Szsnaczszy szie... mushsze tu marnowacz.. mój czasz? -kuglarka przeżuwała powoli i z wyraźną błogością. A kiedy przełknęła, to nawet znalazła chwilę czasu na kontynuowanie rozmowy -Wiesz, minął dopiero jeden dzień, a ja już zostałam prawie pożarta przez trolla, ustrzelona przez dzikusy, zwyzywana przez lalunię i okrzyknięta szpiegiem -wykrzywiła wargi w grymasie -Mam nadzieję, że te całe ziemie Pana Hrabiego nie są zbyt daleko.

-Jesteśmy już na jego ziemiach, tyle że przygody które przeżyłaś tutaj są drobnostką, w porównaniu z tarapatami, w które wpadłabyś podróżując samotnie. - Czaruś jadł w sposób potwierdzający jego wychowanie i znajomość etykiety. - Tu masz nadal wikt za darmo i straż hrabiego między tobą o kłopotami i….- spojrzał na elfkę. - … nie pakuj tyle do ust bo wyglądasz jak chomik, który chce popełnić samobójstwo poprzez udławienie.

W następnej chwili kuglarka pokazała jak bardzo, bardzo jest wdzięczna mężusiowi za jego troskę wyrażoną w tak słodkich słówkach. Spoglądając mu wyzywająco w twarz uniosła dłoń trzymającą kawałek mięsa, po czym ostentacyjnie wpakowała go sobie w usta, aż mieszanina tłuszczu i sosu została na jej wargach. Może to właśnie był sposób na Ruchacza? Być jak najbardziej odpychającą, żeby nawet przez myśl mu nie przeszła chęć chwycenia za jej piersi?

-Jakoś sobie nie wyobrażam, że strażnicy będą wyjątkowo pomocni, kiedy szlachciurstwo zapragnie sobie zrobić kolczyki z moich uszu -burknęła i tym razem do swych ust schowała jeden z palców ociekających sokami z mięsa -A zresztą, skoro już nie będzie wieczornych występów, to po co mam dalej podróżować z orszakiem? Nie interesuje mnie ten cały konflikt z elfami, a już tym bardziej zobaczenie domku Paniuni i jej bogatego tatusia -mówiła pomiędzy oblizywaniem kolejnych palców -W mieście przynajmniej mogłabym zarabiać i zachwycać.

- Masz rację… lepiej ruszyć samemu przez las pełen trolli, które na pewno zjedzą twoje uszka i resztę twego cia…- nie dokończył, bo po pochwyceniu w usta kolejnego kawałka mięsa kuglarka wybałuszyła oczy dusząc się w wyniku zadławienia. Czarownik mocnymi uderzeniami w jej plecy pomógł Eshte wykrztusić kawałek mięsa z miejsca, w które nie powinien trafić.
-Ale nie musimy się martwić trollami, które mają ochotę elfie mięso. Bądź co bądź, twoja zachłanność zabije cię szybciej niż trollowa maczuga.- odparł ironicznie Tancrist.

-No nie zaprzeczysz, że taka śmierć byłaby lepsza od zostania zgniecioną maczugą -stwierdziła Eshte przecierając usta wierzchem dłoni i nie sprawiając wrażenia przesadnie przejętej tym jakże bliskim otarciem się o śmierć. Jednakże zamiast żarłocznie sięgnąć po kolejny kawał mięsa, ona ujęła w dłoń pucharek z winem. Zbliżyła go do swojego nosa, żeby powąchać mieszaninę przypraw.
-A jaki Ty masz cel w dotarciu do.. -może i kiedyś usłyszała od czarownika nazwę posiadłości hrabiego, ale zwyczajowo nie przywiązała do niej większej uwagi. Dlatego tylko wzruszyła ramionami -Tam dokąd zmierzamy? Liczysz na to, że Pan Hrabia zrobi sobie z Ciebie nadwornego wróża?

-Jadę tylko z twojego powodu moja kochana żonko. I znaku na twojej zgrabnej szyjce. - stwierdził wprost czarownik.- Gdyby nie ty, mnie by tu nie było. Bo i hrabia wolałby, żebym trzymał się z dala od jego córki na wydaniu.

-Taaaaa? Tylko z mojego powodu? -elfka nawet nie starała się ukryć powątpiewającej nuty dźwięczącej fałszywie w swym głosie. Upiła łyk trunku, a aromatyczne przyprawy podrażniły jej gardło. Wino na rozpoczęcie dnia, to był jej rodzaj śniadania.
-Bo wczoraj to miałam wrażenie, że jesteś tutaj na pikniczku z resztą szlachciurstwa. Dzisiaj podróżujesz z nami, czy znów... - urwała i pośpiesznie zerknęła przez okno, jak gdyby tam spodziewała się zobaczyć ostry dziób, wredne ślepia i gąszcz piór -Gdzie właściwie jest ten Twój zwierz, co? Ostatni raz go widziałam jak bawił się trollem.

-Razorbeak jest cały i zdrowy. I tak, będę na nim podróżował. Może też łaskawie zgodzę się pełnić rolę powietrznego zwiadu.- odparł czarownik z uśmiechem.- A ty powinnaś mu podziękować za uratowanie skóry. Lubi iskanie za uszami i w okolicy rogów.

-Współczuję -mruknęła elfka zza kielicha, z którego stopniowo i całkiem magicznie znikało wino -Będziesz latał na tej swojej bestii, zamiast razem z nami ciągnąć się za pozostałymi wozami i pod koniec dnia wyciągać sobie piasek spomiędzy zębów. Ale może przynajmniej z góry łatwiej zobaczysz, gdyby zgraja mściwych szlachciurków chwytała się za widły i pochodnie.

Jeśliby tylko Eshte dopuszczała do siebie bzdurne sentymenty i sięgała wspomnieniami do czasów swej beztroskiej.. no, wcześniejszej młodości, to może nawet w tym orszaku poczułaby się jak w domu. Wędrującym domu z końmi ciągnącymi kolorowe wozy, kurzem obsypującym ubrania i włosy, nocami spędzanymi przy ogniskach. Zgadzała się nawet ta ludzka niechęć do elfów!

-Nie pozwolę zrobić ci krzywdy. - stwierdził krótko czarownik i dodał rozglądając się dookoła. - Posprzątaj tu trochę. Oddziel moje rzeczy od twoich. Nie ruszaj mojego ekwipunku. To nie zabawki dla magiczki amatorki. Możesz narobić sobie kłopotów takich jak wczoraj, albo i większych.

W jednym momencie kuglarka odczuła zmieszanie, jak i rozdrażnienie. Zarumieniła się na policzkach, a jednocześnie zacisnęła wargi w bardzo wąską linię. Thaaneeekryyyst namieszał jej w główce tą swoją nagłą i całkiem niespodziewaną troską, którą zaraz przeplótł z bzdurnym żądaniami. Uh, nie wiedziała co było gorsze w jego wykonaniu.

-To jak mam posprzątać, jeśli zabraniasz mi dotykać swoich rupieci? -odcięła się z zadziwiającą rezolutnością jak na tę porę dnia. Z głuchym stuknięciem odstawiła pucharek na blat stolika, po czym spojrzała chytrze na łajdaka -A może po prostu wywalę je wszystkie za drzwi, żeby nie obciążały mi wozu i Małego Brida'?

- Nie zrobisz… bo nie wiesz, czy wśród nich nie kryje się kolejne lekarstwo na twoje kłopoty.- odparł z lisim uśmiechem czarownik.- Poza tym chyba nie chcesz bym poszedł się żalić na paskudną żonę, córce naszego gospodarza? Z pewnością da mi się wypłakać na swojej piersi.
-Dzieeeń doobry.- ziewnęła wróżka budząc się na swoim posłaniu - Co mnie ominęło?

Eshte wywróciła ślepiami w reakcji na słowa czarownika. Czy czarownik naprawdę sądził, że tak żałosną zagrywką wywoła w niej fale gotującej się złości? Mogła ona zadziałać na jakieś panieneczki ze słabą wolą, ale nie na sztukmistrzynię Meryel!
.. prawda?

-Nic takiego. Jedynie szantaże mojego mężusia na dobre rozpoczęcie dnia -prychnęła kuglarka w odpowiedzi, jednocześnie opuszką palca wskazującego przesuwając po obrzeżu talerza pobrudzonego smakowitym sosem. Tak smakowitym, że wprost można było palce lizać!
-Głodna? -zapytała po wyciągnięciu palca z usta -Dzisiaj mamy śniadanie prosto z jaśniepańskich stołów.

-Oooo cudnie. Chętnie coś zjem. Jak wróciłam jużeście spali. Eshte wtulona w ukochanego. Jak romantycznie. - zaświergotała niemal wróżka zlatując niczym sęp ku padlinie.

-Po prostu dbam o to by moja ukochana żonka nie sparzyła sobie paluszków wtykając je tam gdzie nie trzeba. I choć z chęcią porwałbym cię na romantyczną przejażdżkę na grzbiecie gryfa…- odparł mężczyzna wstając z zamiarem opuszczenia domku na kółkach elfki. - … bo miałbym na ciebie oko. To wóz… niestety sam się nie poprowadzi.

-Ooooooooh! - zawyła kuglarka z zachwytem równie wielkim, co i nieprawdziwym. Ton jej głosu osiągał niebezpiecznie wysokie skale przesłodzenia -Tak jak ostatnim razem, kiedy zabrałeś mnie na zbieranie kwiatków?
Bogom niech będą dzięki, że w jednej chwili jej fałszywy uśmiech przeobraził się w zwyczajowy grymas, a ten bolesny dla uszu świergot został zastąpiony burknięciem -To już wolę spędzić cały dzień z tyłkiem na koźle -widok jedzącej Trixie podsunął jej do pstrokatej główki nową myśl, którą nie omieszkała się podzielić z mężczyzną -Ale weź przynajmniej upoluj nam później jakiś szlachciurski obiadek.

- Masz rację. Tak jak ostatnio… gdy rzuciłaś się na mnie w szale namiętności. Cóż poradzę, że budzę w tobie dziką kotkę.- dodał ironicznie czarownik i zamknął za sobą drzwi, zanim kuglarka zdążyła rzucić w niego obelgą, bądź czymś bardziej materialnym.
Jak na przykład pucharkiem na wino! Eshte objęła palcami jego nóżkę i uniosła rękę odwracając się w kierunku drzwi, ale.. te rzeczywiście już się zamknęły za mężczyzną. Tchórz. Szkoda było marnować resztkę trunku, jeśli rzucenie naczynkiem nie miało się zakończyć ozdobieniem jego twarzy siniakiem w kolorze zgniłej śliwki.

-Nie potrzebujemy go. Ty i Ske''kel jesteście lepszymi towarzyszami podróży -burknęła po wlaniu w siebie ostatnich kropelek wina. Przeniosła spojrzenie na wróżkę zajadającą się malutkimi kąskami śniadania -Nikt Cię wczoraj nie zaczepiał, kiedy pozbywałaś się moich świecidełek?
Gorzka nuta w głosie kuglarki świadczyła o tym, że nocną decyzję czarownika nadal uznawała za kradzież. Za kradzież JEJ własności, którą samodzielnie uratowała przed rozdeptaniem pod śmierdzącymi stopami trolli.

-Nieee… ukryłam je bardzo dobrze i bezpiecznie w dziupli drzewa. Możemy po nie sięgnąć, gdy będziemy przejeżdżały tędy w drodze powrotnej.- odparła dumnie wróżka, która pewnie też nie potrafiła rozstać się z błyskotkami. Ach… wielkie umysły myślą podobnie.

Im bardziej Eshte uświadamiała sobie znaczenie słów sprytnej wróżki, tym jej wargi rozciągały się w coraz szerszym uśmiechu.
-Noooo... ładniutko świeciły, co? -zapytała błyskając pełnym kompletem ząbków. Wsparła łokieć o blat stołu i wygodnie rozpłaszczyła sobie policzek o wnętrze własnej dłoni. Rozmarzyła się leciutko -Za ich sprzedaż każda z nas będzie mogła sobie pozwolić na spełnienie jakiejś zachcianki w mieście. Może porządna kąpiel, taka z gorącą wodą i z tymi wszystkimi pachnącymi olejkami do ciała. Ooooh, albo obiad w jednej z tych gospód, co to nalewają piwa do prawdziwego szkła i dają każdemu ścierki do wycierania sobie usteczek. A może to karczmarz sam je wyciera tym wszystkim paniczykom..?
Uniosła brwi w krótkiej zadumie nad nad kolejnymi dziwactwami wysoko urodzonych człowieczków. Bynajmniej nie była nimi zaskoczona. Parsknęła sobie cicho, po czym dodała nie tracąc pozytywnego nastawienia -Jeśli zaś się okaże, że szlachciurki nosiły nędzne, malowane szkiełka, to przynajmniej ozdobimy nimi nasze stroje.

- I napiszę balladę o tym jak dzielnie oszukałaś chciwych szlachciców. - odparła z promiennym uśmiechem wróżka. - Lud takie lubi.
Lud może i tak, ale wielmoża… niekoniecznie. Trzeba będzie pilnować pomysłów Trixie, bo może napytać kłopotów sobie i kuglarce. Głównie kuglarce, bo skrzydlata bardka miała talent do uciekania, gdy pojawiały się problemy. Eshte… niekoniecznie. Tak było przy spotkaniu z Pierworodnym, tak było i wczoraj z gryfem i trollami.

-Lud lubi, lubi -zgodziła się kuglarka kiwając głową -Tylko wiesz, to nie lud nam napełnia brzuchy, kupuje materiały i naprawia wóz. Jak urazisz szlachciurków, to będziemy mogły zapomnieć o występowaniu na ich przyjątkach, o wypełnianiu kieszeni ich błyszczącymi monetami i.. i -rozejrzała się po wozie, po tym całym bałaganie wypełniającym jego do niedawna przytulne wnętrze. Szukała czegoś.. czegoś wystarczająco przekonującego dla małej bardki. Znalazła to w tkaninach porozwijanych i porozrzucanych na podłodze -O, i o pstrokatych ubraniach też. Jeśli chcesz o mnie pisać piosenkę, to może o tym jak całkiem sama pokonałam trolla, co?

-Oooo! O tym jak zmieniałaś się w straszliwą pazurzastą kreaturę?!- podekscytowała się wróżka już pewnie w głowie układając rymy. Eshte… niezbyt ekscytowała wizja takiego utrwalenia w sztuce dla potomnych. W końcu wcale nie chciała być pazurzastą bestią w piosence wróżki. Takie bestie są nadziewane na widły przez przesądnych prostaczków.

-No.. ee... -ten groźny nurt myśli Trixie mocno zaskoczył elfkę. Aż na moment jej słów zabrakło. Bo i skąd.. skąd ona właściwie wiedziała o tym pazurzastym zdarzeniu?! Przecież nie było jej wtedy nigdzie w pobliżu! Uhhh, pewno czarownik musiał jej opowiedzieć wszystko ze szczegółami, kiedy Eshte wciągnęły widziadła przyszłości. Obrzydliwa papla.

-Jeśli lud lub szlachciurki zobaczą we mnie potwora, to skończę płonąc na stosie zamiast zabawiać ich swoimi ognistymi sztuczkami. Najlepiej będzie, jak skupisz się na moim magicznym talencie oraz sprycie. I urodzie też -podrapała się lekko po policzku -A tak w ogóle to byłoby dobrze, gdybym ja była pierwszą osobą, przed którą zaśpiewasz te swoje ballady. Zgoda?

-Zgoda.- odparła wesoło bardka.

Ufff, kolejny kryzys zażegnany. Coś ostatnio dużo ich nawiedzało kuglarkę, przynajmniej jeden na dwa dni, a czasem nawet dwa na jeden dzień! Gdyby nie była tak samo zdolną Pogromczynią Kryzysów jak była Pogromczynią Potworów, to może zaczęłaby się obawiać wychodzenia z własnego wozu ze strachu przed zderzeniem się z murem kolejnych problemów. Póki co z każdym radziła sobie równie sprytnie, co z niebezpiecznymi źródłami inspiracji Trixie.
No, został jej jeszcze ten tyci tyci kryzysik z Pierworodnym.
I te całe fałszywe zaślubiny z Czarusiem. Właściwie on sam był jednym wielkim kryzysem, jak natrętna mucha ciągle latająca przy jej uszach. I drażniąco łaskocząca ją w ich czubki.
A i memłanie Paniuni też zalatywało smrodem kryzysu, w którego samym sercu miała się znaleźć Eshte.
Bo któż inny?