Peter w końcu był w swoim żywiole. Rozmowy, nauka, zacisze... no, względne zacisze kajuty, absolutny brak ludzi i innych stworów próbujących go zabić. Tak można żyć. Spełniał obietnicę daną już jakiś czas temu związaną z nauką pisania i czytania w Reikspielu, a i sam poprosił Snorriego o pomoc z khazalidem - w końcu każdy szanujący się kapłan Sigmara powinien znać język braci krasnoludów jak najlepiej. Konsekwencje nieznania go i nadmiaru entuzjazmu podobno zdarzały się wcale nierzadko i niejedna prowincjonalna kapliczka czy nawet świątynia była ozdobiona inskrypcjami w szlachetnym khazalidzie oznaczającymi "na pohybel skurwysynom", co jeszcze w sumie pasowało, ale także, co gorsza, typu "chędożyć zielonych w rzyć"