-Ruszajmy... rum i szorowanie pokładu czeka...
Elizabeth wybuchnela smiechem slyszac slowa mlodego mezczyzny lecz nie skomentowala ich nawet slowem.
Ruszyliscie.
Dziewczyna sprawnie prowadzila was wsrod licznych zaulkow zachowujac sie jakby znala to miasto od podszewki. Wkrotce tez znalezliscie sie poza nim zaglebiajac sie w zarosla i niewielki lasek porastajacy wzgorza nad zatoka. Teraz tez mogliscie w pelni obejzec koniec bitwy miedzy statkiem pirackim, a miejskim garnizonem. Gdy tylko dym plonacego miasta na chwile sie rozwial ujzeliscie dwa zaglowce leniwie wyplywajace z zatoki zegnane sporadycznymi wystrzalami. Artylerzysci Carione byli albo najwiekszymi patalachami swiata albo tez odpowiednio ich oplacono.... Jaka by tego nie byla przyczyna to niedalo sie ukryc faktu ze nawet jedna z ich kul nie trafila w swoj cel.
- Chodzcie do diabla!
Mloda kobieta ponagliwszy was zniknela wsrod drzew, a wam nie pozostalo nic innego jak tylko podazyc za nia. Wreszcie dotarliscie do celu waszej podrozy.
Mala zatoczka skrywala piekny statek przed wscibskimi oczami. Lodka czekala juz na plazy wraz z czworka poteznie wygladajacych marynarzy. Dziewczyna skinela im glowa i stanowczym glosem spytala:
- Czy kapitan juz na statku.
Odpowiedz padla natychmiast.
- Aj pani bosman.... Przed chwila powrocil.
Elizabeth skinela glowa na znak ze zrozumiala po czym wskoczyla na poklad i spojzawszy na was obojetnie rzucila.
- Potrzeba zaproszenia?
Marynarze wybuchneli smiechem slyszac te slowa, a jeden z nich rzucil szyderczo.
- Szczury ladowe pani bosman... Widac trzeba...