Metalus miał już powoli dość apodyktycznego arbitratora. Grożenie bronią innemu członkowi drużyny dla weterana było poważną sprawą. Fenoff chyba nie przemyślał tego ruchu, gdyż w oczach wojaka stracił kompletnie zalążki zaufania. Jakkolwiek Metalus jedynie starał się rozładować atmosferę przywołując dyżurnego kompilatora, miał ochotę przywalić bufonowi na tyle mocno aby zapamiętał lekcję dotyczącą zaufania wewnątrz oddziału.

Gdy pojawił się adept Harasim Metalus nie miał zamiaru wtrącać się do rozmowy. Niech Ci co przegrzali gammy od nadmiaru poleceń się tłumaczą. Osobiście uważał, że adeptowi należy się więcej szacunku niż postanowił okazywać mu Fenoff. W końcu kto jak kto ale dyżurni adepci mogli szybko i skutecznie utrudnić życie i śledztwo, zwłaszcza tak młodemu i niedoświadczonemu zespołowi. Z drugiej strony, w im czarniejszym świetle wypada śledczy, tym mniejszą uwagę przyciągną inni. Skoro Fenoff sam chce być chłopcem do bicia nie trzeba mu tego utrudniać.

Metalus zanotował w pamięci fakt, że arbitrator łyka jakieś pigułki. Widocznie noga doskwiera. Mała rzecz a cieszy.

Stanem psychicznym gryzipiórka Metalus się nie martwi, tak samo jak jego groźbami choć przyznaję rację przemyśleniom i wnioskom. Nie ma natomiast pojęcia skąd założenia Fenoffa odnośnie zmiany charakteru czy stanu psychicznego. Ocenianie człowieka po zaledwie jednym dniu znajomości było zbyt prędkie, nawet jak na doświadczonego Arbitratora.

Gwardzista z ulgą usłyszał znacznie bardziej pokorny ton i sposób wymowy oddziałowego adepta. Nie mylił się co do jego oceny, będą z niego ludzie. A Fenoff, będzie miał teraz ostro pod górkę tak z przedstawicielami oficjum jak i z członkami drużyny. Lepiej dla niego żeby od razu skierował swoje śledcze zdolności w stronę rozwiązania sprawy, gdyż ludzie nieprzydatni znikali bezpowrotnie w tym budynku nader często.