- Pewnie siedzi w bibliotece - przytaknął chłopak. Wyciągnął komórkę i pokazał zdjęcie nawet ładnej dziewczyny - Nazywa się Sara.
Znalezienie biblioteki nie było trudne, gorzej było ze znalezieniem dziewczyny. Tutejsza biblioteka okazała się całkiem spora i miała kilka sal, gdzie studenci mogli się uczyć. W końcu Duncan zobaczył podobną do zdjęcia dziewczynę.
Gdy zagadał dziewczyna powoli podniosła głowę znad książek.
- Wszelkie dane na temat eksperymentu są poufne, podpisałam papiery. Zresztą, nawet jakbym nie podpisała to opowiadanie o tym co tam miało miejsce zniszczyłoby eksperyment. Twoje reakcje, czy kogokolwiek innego nie byłyby prawdziwe. Jedyne co mogę powiedzieć, że bezpieczeństwo podczas eksperymentu jest najważniejsze.
Wpatrywała się chwilę w chłopaka, ten w nią, emanując, jak mniemał, ciepłem i zaufaniem.
- Tej Moniki nie znam. Musiała od razu zrezygnować.
To się nie zgadzało Duncanowi, skoro wg słów matki wyszła miesiąc przed końcem, to miała pięć miesięcy na to by wryć się komukolwiek w pamięć.
- Na pewno? Matka twierdzi, że wyszła miesiąc przed końcem.
- To wszystko co mam do powiedzenia.
Duncan szybko zerknął na boki po czym kolana się pod nim ugięły i chwilę później popłynęły słowa piosenki…
Ale reakcja dziewczyny zaskoczyła go. Zrozumiałby jakby oparła się jego mocy, raz czy dwa zdarzyło się, ale to…
Jej głowa opadła na stolik, ciało zmiękło i powoli zsunęła się z krzesła na podłogę. Włosy rozsypały się niczym wachlarz na czarnych kafelkach podłogi. Duncan zobaczył, że dziewczyna nie oddycha...
Ucieczka z domu za ocean, zdecydowanie nie oddaliła go od problemów.