Laura przez cały czas drogi do postoju co cały czas doglądała ich “zdobycz”. Niczym padlinożerczy gawron interesujący się czy już niziołek przeszedł na inną płaszczyznę istnienia poza cielesnego. Miała nadzieję że nie bo inaczej cały ich ratunek był tylko wysiłkiem bez żadnych zdobyczy. Ani informacji ani sojuszników.

Na szczęście ich mały uratowany zdawał się być tylko wycieńczony i upadek podczas walki nie zrobił mu więcej krzywdy niż czas w niewoli Fey. Wystarczyło go opatrzyć, nakarmić dać mu odpocząć…zasugerować kąpiel bo jednak maluch śmierdział jak coś co od tygodnia zdechło i pies właśnie to przytargał na podwórku by się w tym tarzać.
Z uwagi na bliskość twierdzy Laura nie przygotowywała nic specjalnego do jedzenia, może Rufus albo Mikel upolują coś podczas drogi i zrobi się coś pożywniejszego kolejnego wieczora. Dziś muszą wystarczyć racje prowiantowe które już posiadają.

No i jeszcze chłopaki na pewno będą chcieli jak najwięcej się dowiedzieć. Laura postanowiła na razie obserwować czy nie przemęczają niziołka i ewentualnie przerwać to przesłuchanie jeśli wiedziałby że jest to za dużo na stan w jakim były więzień był.