Strach nie miał koloru z przestworzy. Strach jakie ogarnął Amerykę w 1919 roku miał kolor czerwony. przyczyniły się do tego strajki robotników w Seattle gdzie protestowało sześćdziesiąt tysięcy pracowników, strajk policji w Bostonie, organizowanie się ruchów robotniczych, coraz silniejsza pozycja organizacji związkowych i partii Socialist Party of America oraz Wobblies czyli członków związku Industrial Workers of the World protestujących przeciwko nagminnemu łamaniu praw pracowniczych i niewolniczemu systemowi pracy.



Strach został pomalowany na czerwono przez część mediów, które miały coraz większy wpływ na opinię publiczną. Komunistyczne marzenie o równości wszystkich ludzi i równych udziałach wszystkich obywateli w bogactwie kraju zderzyło się z rzeczywistością amerykańską, w której elity rządzące związane były z kapitalistami posiadającym olbrzymie przedsiębiorstwa oparte na pracy tysięcy robotników. Gazety straszyły, że rosyjscy rewolucjoniści, komuniści stanową zagrożenie dla amerykańskiego stylu życia i sprawowania rządów.


Anarchistyczne zamachy roku 1919 na prominentnych polityków i instytucje państwa doprowadziły do reakcji prokuratora generalnego Alexandra Mitchella Palmera, który mimo, że był kwakrem o pacyfiatycznych poglądach zaangażował się w zwalczanie komunistów. Wybuch bomby pod domem Palmera, przekonał go, że trzeba podjąć zdecydowane działania wobec wrogów Ameryki, Stany Zjednoczone są zagrożone przez imigrantów, szczególnie bolszewików.




Palmer przyczynił się do zorganizowania serii nalotów na zgromadzenia robotnicze i agenci przeszukiwali domy imigrantów. Podczas nalotów brutalność policji były normą. Jednak zarzuty nie potwierdziły się, zwykle nie znajdowano twardych dowodów na spisek bolszewików. Luis Freeland Post ówczesny zastępca sekretarza w Departamencie Pracy na którego biurko trafiały nakazy aresztowań wystawiane przez agentów Palmera uznał, że większość z nich jest bezprawna.

Na początek maja 1920 roku zwolennicy Palmera i sprzyjające mu media przewidywały wybuch rewolucji w Ameryce. Rewolucja nie wybuchła, a Palmer i jego zwolennicy straszący spiskującymi komunistami, ośmieszyli się w oczach opinii publicznej. W gazecie Boston American można było przeczytać:

The Boston American assessed the Attorney General on May 4: Everybody is laughing at A. Mitchell Palmer's May Day "revolution." The joke is certainly on A. Mitchell Palmer, but the matter is not wholly a joke. The spectacle of a Cabinet officer going around surrounded with armed guards because he is afraid of his own hand-made bogey is a sorry one, even though it appeals to the humor of Americans. Of course, the terrible "revolution" did not come off. Nobody with a grain of sense supposed that it would. Yet, in spite of universal laughter, the people are seriously disgusted with these official Red scares. They cost the taxpayers thousands of dollars spent in assembling soldiers and policemen and in paying wages and expenses to Mr. Palmer's agents. They help to frighten capital and demoralize business, and to make timid men and women jumpy and nervous.

Menachem Jicchak Eiger Jakub Epstein

Arkham, Massachusetts


Do Arkham docierały pogłoski o sytuacji w większych miastach. Uniwersytet Miscatonic i jego pracownicy ze School of Language, Literature, and the Arts nie zajmował się ruchami robotniczymi, bolszewikami i związaną z tym narastającą histerią. Naukowcy z uniwersytetu poświęcali uwagę badaniom odległych epok i egzotycznych kultur, niektórzy zanurzali się w swoją pracę z takim zaangażowaniem, że rzeczywistość wydawała się bardziej odległa. Kampania do zbliżających się wyborów prezydenckich roku 1920 leżała na dalekich obrzeżach ich zainteresowań. Bo czyż nie lepiej jest śnić o odległych epokach i niezwykłych odkryciach niż uczestniczyć w szarej rzeczywistości niewielkiego miasta, jakim było ówczesne Arkham.


W czasie uspokojenia nastrojów po czerwonej histerii przybyli do Ameryki dwaj żydowscy przybysze z Europy, cadyk Menachem Jicchak Eiger i jego młody towarzysz Jakub Epstein. Cadyk był żywo zainteresowany świadomym śnieniem, a jego europejscy przyjaciele polecili mu środowisko skupione wokół Lucid Dream Society i kilku profesorów Uniwersytetu Miscatonic.




Senny eksperyment w Lucid Dream Society

Arkham Advertiser, Filia Lucid Dream Society w Arkham, May 24, 1919 Nowojorskie towarzystwo Lucid Dream Society otwiera filię w Arkham. W zeszłym tygodniu podpisano umowę o współpracy towarzystwa z Uniwersytetem Miskatonic. Lucid Dream Society założone zostało w 1915 r. w Nowym Jorku przez grupę psychologów skupioną wokół Johna Mindella i Arnolda Hillera, który nadal kieruje towarzystwem. Tematyka świadomego śnienia nie należy głównego nurtu badań psychologicznych, ale któż może przewidzieć przyszłość nauki. Badanie snów odgrywa już dużą rolę w kierunku psychoanalitycznym rozwijanym w Europie przez Zygmunta Freuda. Zaangażowanie naszego uniwersytetu Miskatonic ma pomóc w tych pionierskich badaniach dotyczących snów. Ernest Westbrook i James Hardes z LDS szczególnie liczą na współpracę z School of Medicine kierowaną przez dyrektora Dr. Aarona Thurbera oraz z wydziałem Human Coduct w School of Language, Literature, and the Arts, w którym pracuje Dr. Matthew Marich kierujący sekcją psychologii i socjometrii. Dr. Marich został wyznaczony przez władze uniwersyteckie na koordynatora wspólnych badań z towarzystwem LDS. Studentów zainteresowanych tematyką badań świadomych snów zapraszamy do kontaktu z Dr. M. Marich’em, Memorial Hall , pokój 312. Ernest Westbrook zachęca mieszkańców naszego miasta do zapisywania się na otwarte wykłady dotyczące snów. Zapisy przyjmowane są w siedzibie towarzystwa 111 W. College Street lub pod telefonem LDS-0104 w godz. 9-16.

Podstawowe informacje zdobyte na kursie:

Wszyscy współpracownicy biorący udział w eksperymantalnym projekcie Lucid Dream Society przeszli podstawowy kurs teoretyczny dotyczący świadomego śnienia i technik zapamiętywania i uzyskiwania kontroli nad snem.

Podstawą jasnego snu jest to śniąca osoba jest świadoma, że śni oraz śniący ma wyraźną pamięć o świecie w trakcie przebudzania we śnie. Kolejnym stopniem jest próba kontroli nad treścią marzenia sennego, ukierunkowanie snu na określony temat, jak np. miejsce, osoba, a nawet na określony cel. Bywa to bardzo trudne dla początkujących, ale możliwe dzięki treningowi.

Techniki psychologiczne jakie poznaliście w czasie wykładów to między innymi autosugestia, polegająca na zasypaniu z intencją uzyskania świadomego snu. Kolejna technika zwana w skrócie MILD od Mnemonic Induction of Lucid Dreams czyli pewnego rodzaju pamięciowe wywoływanie świadomych snów. Polega na dostrzeganiu onirycznych elementów podczas jawy i pamiętaniu, by je rozpoznać we śnie, co ma ułatwić rozpoznanie świadomego snu.

Ważna metoda przy pracy z świadomym śnieniem jaką poznaliście podczas wykładów jest zapamiętywanie i zapisywanie snów. Każdy z współpracowników i uczestników eksperymentów ze świadomym śnieniem zobowiązany jest prowadzić dziennik własnych snów. Inną techniką ułatwiającą pracę ze snem jest wykorzystanie naturalną senności w godzinach popołudniowych tzw. metoda krótkiego snu, drzemki ułatwia zapamiętanie snu, podczas gdy sny nocne bardzo często uciekają z pamięci.

Preceptorzy prowadzący wykłady zwracali uwagę na dziennik snów jak i postępy czynione w kontroli nad snami mają duże znaczenie w przejściu do nowego etapu eksperymentu świadomego śnienia, gdzie sprawdzane zostanie zastosowanie środków farmakologicznych w procesie świadomego śnienia.

Lucid Dream Society poza wykładami, organizuje spotkania grup, mityngi na których można porozmawiać z innymi uczestnikami eksperymentu świadomego śnienia, podzielić się własnymi osiągnięciami, praktycznym wykorzystaniem technik kontroli i zapamiętywania snu oraz wrażeniami dotyczącymi snów.



Katherine Rook

W takim spotkaniu uczestniczyli współpracownicy Lucid Dream Society. Wśród tego towarzystwa było sporo młodych studentów uniwersytetu Miskatonic i to właśnie oni zamiast siedzieć w dusznej sali budynku LDS postanowili udać się do pobliskiej kawiarni Garden Cafe i porozmawiać w luźniejszej atmosferze.


Czterech młodych mężczyzn i trzy studentki. Siostry Mary i Ellen Shrewsbury sympatyczne młode kobiety, dosyć mocno zaangażowane w projekt snów. Mary studiuje archeologię, a jej młodsza siostra Ellen od niedawna zapisana na kierunek historyczny. Studentka archeologii Katherine Rook, córka dobrze sytuowanych państwa Rook, właścicieli sklepu z antykami. Robert Millwood, pochodzący z bogatej rodziny, ma opinię snobistycznego i wyniosłego paniczyka, odzywa się rzadko, a jeśli już to jednym zdaniem, rzucając jakieś kąśliwe uwagi. W zasadzie nie wiadomo, dlaczego zabrał się z wami. Andrew Burns, jeden z najbardziej znanych studentów Miskatonic, dorobił się przezwiska “Przystojniaczek” sławny na cały kampus z urody, powodzenia u kobiet i zamiłowania do płci pięknej. Dobrym przyjacielem Burnsa jest Eric Erickon, syn profesora historii Thomasa Erickona, statyczny i rozsądny młodzieniec, wydaje się najbardziej sympatycznym mężczyzną w tym gronie.


Był jeszcze Anthony Hill student historii, którego Katherine Rook zna już dłużej niż trwają spotkania dotyczące snów. Anthony kilkakrotnie odwiedzał sklep z antykami, zna się z ojcem Katherine, Andre, konsultował się z nim przy okazji jakichś zabytkowych przedmiotów. Jednak wasza znajomość jest powierzchowna i ograniczył się do powitania i do widzenia.

Mary Shrewsbury

Rozmowie w kawiarni ton nadają rezolutna Mary Shrewsbury i Andrew Burns. Od kiedy poznali się na wykładach przekomarzają się i ostentacyjnie flirtują ze sobą. Ale dla wprawnego oka Katherine Rook dosyć wyraźnie staje się oboje pragną atencji i poklasku, a ich podobne charaktery ścierają się z każdą nowym tematem dyskutowanym w gronie znajomych.

- Tarot i astrologia to pasjonujące dziedziny wiedzy - powiedziała Mary z przekonaniem - ale szatan? Nie istnieje. Wierzę tylko w diabelsko przystojnych mężczyzn. - studenci spojrzeli po sobie.

Paniczyk Robet Millwood przysłuchuje się rozmowie i milczy, a w milczeniu sekunduje mu siedząc na przeciwko Ellen Shrewsbury. Oboje zerkają na siebie nieufnie i ta gra spojrzeń jest innym typem rozmowy jak się toczy.