Ramirez jak najszybciej wrócił do swojej kajuty. Z niemal namaszczeniem powitał święte generatory grawitacji, którymi Błysk Cienia błogosławił go już od pierwszego kroku na pokładzie.

W czasie gdy załoga dopiero rozpoczynała szabrowanie na całego on maszerował krętymi korytarzami statku w stronę maszynowni. Szum generatorów momentalnie wyciszył nerwy kapłana. A był zdenerwowany, choć nie chciał tego przyznać sam przed sobą. Zdenerwował go Harvest#10. I jego niedołężny i okaleczony Duch. Statek nadawał się co najwyżej na żyletki. Ale cóż, tak już bywało na Pobojowisku. Trudno było dyskutować z faktami.

Tech-kapłan rozłożył datatrumnę na swym ołtarzu Omnissiaha. Próżno było tu szukać wielkich podobizn Boga-Maszyny. Zamiast tego ołtarz składał się z trzech stołów roboczych i rozwieszonych nad nimi servitorów. Część z nich podawała narzędzia. Inni oświetlali zawartość stołu. A kilku niczym mantrę nuciło modlitwy do Boga-Maszyny. Gdy Ramirez zbliżył się do swego ołtarza to rozświetlił się niewielki Cog Mechanicus

Kapłan zdjął z siebie swój kombinezon próżniowy i zarzucił czerwoną, rytualną szatę. Z nadgarstka wyciągnął swój Graft. Przenajświętsze łącze z Duchami Maszyn. Zapalił cztery świece, a później podłączył się do środkowego stołu. Stworzył izolowane środowisko dla danych zebranych ze statku-śmiecia.

Wszyscy chwalmy iskrę i przepływ,
Wszyscy czujemy aktywność półprzewodników,
Zbliża się trzask wyładowania,
Zainwestuj w to urządzenie swe święte ładunki.

Po tej krótkiej litanii nad data-trumną faktycznie przeskoczyło kilka iskier, a samo urządzenie zaczęło pracować z cichym szumem. Servitory zaczęły pieśni pochwalne, zaś Ramirez operował z jednej strony narzędziami, z drugiej mechadendrytem, który zdawał się zachowywać w interakcji z data-trumną jakby oboje byli żywymi istotami.